Náttúrufræðingurinn - 1961, Síða 54

144
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Hinn danski náttúrufræðingur J. Steenstrup, sem safnaði jurt-
unr hérlendis, árin 1939 og 1840, fann skógarfjólu á Snæfjallaströnd
NV., og eru laufblöð af eintaki því, sem hann tók, enn til í Grasa-
safninu í Kaupmannahöfn. Á nefndum slóðunr hefur jurtin ekki
endurfundizt. En í þess stað kemur hún í ljós fyrir innan innsta
íjörð ísafjarðardjúps. Þykir mér sennilegt að hún vaxi víðar á
Vestfjörðum. Fjólu-eintak það, sem ég fékk í hendur var all-þroska-
legt og með hálfþroskuðunr aldinum.
Hinn danski náttúrufræðingur fann fjólutegund þessa einnig í
Krýsuvík SV., og er til eitt stofnblað af henni þaðan í Grasasafninu
í Höfn.
Um aldamótin 1900, þegar Flóra íslands eftir Stefán Stefánsson
var gefin út í fyrsta skipti, hafði fjólan ekki endurfundizt í Krýsu-
vík fremur en á Snæfjallaströnd, enda fundarstaðurinn talinn ólík-
legur. Af þeim ástæðum var tegundin ekki tekin með í flóruna.
Sumarið 1926 finnst skógarfjólan norðanlands og ári síðar á
Austfjörðum (Sjá Skýrslu um liið íslenzka Náttúrufræðifélag félags-
árin 1925—1926 og 1927—1928), en í Krýsuvík felur tegundin sig
allt fram til ársins 1960. Þann 11. júní það ár fann ég hana í allríkum
mæli í grashalli niður undan hinum gróðurvana brennisteins-
brekkum. Tegundin var að byrja að blómstra. Flutti ég nokkur
eintök af henni heim í skrúðgarð minn í Reykjavík, og þar blómg-
aðist hún ágætlega og þroskaði fræ s.l. sumar.
(Sjá til viðbótar um skógarfjóluna í grein Eyþórs Einarssonar: Utn nokkrar
íslenzkar plöntutegundir og útbreiðslu peirra, einkum á Austurlandi. Náttúru-
fr. 29. árg., 4. liefti).
Ingimar Óskarsson.