Náttúrufræðingurinn - 1997, Qupperneq 34

meðan kraftar entust. En fyrir allmörgum
árum fékk hann Parkinsonsveiki sem sífellt
ágerðist og dró hann að lokum til dauða
þann 29. maí 1994.
Áskell Löve var óvenju afkastamikill á
starfsœvi sinni við rannsóknir og ritstörf;
hann skrifaði og/eða ritstýrði fjölda
vísindalegra greina og bóka, eða alls um
460, auk margra umsagna um bœkur og
annarra smágreina. Verulegan hluta
rannsókna sinna og ritsmíða vann hann í
nánu samstarfi við Doris konu sína og
stundum við aðra grasafræðinga. Starfs-
svið hans, og þeirra hjóna beggja, var
flokkun, uppruni og útbreiðsla háplantna
byggð á rannsóknum á frumuerfðafrœði
þeirra, einkum þó plantna til fjalla og á
norðlœgum slóðum en einnig víðar í
Evrópu og Norður-Ameríku. Hann var einn
af helstu brautryðjendum í þessum frœðum
og því mjög vel þekktur meðal grasa-
frœðinga á því sviði, ekki síst fyrir stór yfir-
litsverk sem hann ritstýrði um litninga-
fjölda háplöntuflóru ákveðinna svœða, svo
sem Islands, Mið- og Norðvestur-Evrópu
og arktískra landa.
A síðari árum einangraðist hann að vísu
nokkuð, þar sem hann var fastheldinn á
það álit fráfyrri árum þessarar rannsókna-
aðferðar að svo að segja allur breytileiki í
gerð og fjölda litninga plantna œtti að
endurspeglast í flokkun þeirra, þó sífellt
fleiri drœgju það í efa. Áskell varfélagi fjöl-
margra vísindafélaga víðs vegar um heim,
einkum á sviði grasafrœði og erfðafrœði,
og tók virkan þátt í starfi sumra þeirra og
sótti fjölda ráðstefna og funda. Formaður
eða ritari nokkurra þessara félaga var
hann um tíma og stjórnaði ýmsum ráð-
stefnum og þingum. Hann var m.a. félagi
Vísindafélags Islendinga. En hvar sem
hann fór hélt hann því mjög á loft að hann
vœri Islendingur, enda alla tíð einlœgur Is-
lendingur í sér þó búsettur vœri erlendis og
notaði hvert það tœkifæri sem gafst á
ferðum vegna funda og ráðstefna til að
heimsœkja Island, einkum á meðan móðir
hans var á lífi. Hún var honum mjög kœr og
var hann henni ætíð þakklátur fyrir að
hafafyrst allra sýnt sér jurtir.
Af ritum Askels eru einungis fá þekkt hér
á landi, en sum þeirra eru þó mjög vel
þekkt, einkum þó íslenzkar jurtir sem kom út
1945, og Islenzk ferðaflóra sem kom fyrst út
1970 en var endurskoðuð 1977 og loks
endurprentuð 1981. Hún var síðan þýdd og
gefin út á ensku 1983. I Ferðaflóru, og þó
einkum í hinni ensku útgáfu hennar,
breytti Áskell latneskum heitum fjölmargra
tegunda frá því sem áður hafði almennt
verið notað til þess horfs sem hann taldi
réttara. Um flestar þær breytingar voru
fleiri honum ósammála en sammála. Þessar
bækur hafa samt verið mikið notaðar afal-
menningi enda prýddar fjölda ágætra
teikninga eftir norska listakonu, Dagny
Tande Lid. Að auki skrifaði hann all-
margar greinar um íslenskar plöntur í
Náttúrufræðinginn, einkum á árunum sem
hann dvaldist hér heima. Fjöldi greina um
íslenskar plöntur, flokkun þeirra og upp-
runa, eftir Áskel birtist einnig erlendis,
m.a. í sænskum tímaritum, og einnig er
fjallað um íslenskt efni í bókum sem hann
ritstýrði eða átti hlut að á annan hátt, svo
sem safni erinda um lífverur við norðanvert
Atlantshaf og sögu þeirra, sem voru flutt á
ráðstefnu sem hann stjórnaði hér í Reykja-
vík árið 1962 og gefin út 1963.
Undirritaður kynntist Askeli allnáið,
einkum í sambandi við ráðstefnuna í
Reykjavík 1962. Hann var mjög alúðlegur í
viðmóti og sérstaklega hjálpsamur ungum
manni sem var að byrja sinn starfsferil. Á
nokkrum alþjóðaráðstefnum og þingum þar
sem við hittumst kynnti hann mig fyrir og
kom mér á framfœri við ýmsa kunna grasa-
fræðinga sem margir voru vinir hansog
hann þekkti því vel en ég aðeins af störfum
þeirra og ritum. Eg hef ævinlega verið
honum þakklátur fyrir alla þessa umhyggju
og hjálpsemi og þótt það mikils virði að
hafa fengið að kynnast honum, enda þótt
ég vœri ekki alltaf sammála honum í
fræðunum frekar en margir aðrir.
Eyþór Einarsson.
96