Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1997, Blaðsíða 39

Náttúrufræðingurinn - 1997, Blaðsíða 39
3. mynd. Yfirlitsteikning Helmuts Nowak af perlusteins- svœðinu í Loðmundarskriðum. - Sketch map of perlite in Loðmundarskriður. sléttar og grónar grundir sem nefnast Fitjar. Stöðuvatnið sem myndaðist inn af fjarðar- botninum er einnig að inestu þornað og horfið í framburð Fjarðarár. Leifar þess sjást þó enn þar sem er Fiskitjörn innan og neðan við Stakkahlíð. ■ STÆRÐARTÖLUR Fllauplengd Loðmundarskriðna er 5,6 km frá efstu brún brotskálarinnar í Flataijalli og að Sævarenda. Hlauplengdin að Seljamýri er 5,0 km. Fallhæðin er úr 700 m og að sjávarmáli. Flatarmál hlaupsins mælist á kortinu vera 8,0 km2. Þá er ekki talinn með sá hluti sem virðist horfinn í óseyrar Fjarðarár. Rúmmál hlaupsins er erfitt að ákvarða. Olafur Jónsson áætlaði meðalþykkt þess 10-12 m og virðist það varlega metið. Við perlusteinsrannsóknir 1958 og 1969 voru teknar gryfjur og lausri urð ýtt ofan af berginu á Fitjahrygg. Þar var víðast einungis 1-2 m niður á fast berg en þar sem þetta er berghryggur við jaðar urðarinnar segja töl- urnar lítið um meðalþykkt hennar. Rúmmál urðarinnar, ef miðað er við 10 m meðalþykkt, er 80 milljón rúmmetrar. Að þykktinni undan- skilinni eru allar stærðartölur hér lítið eitt hærri en hjá Ólafi Jónssyni þótt hvergi skakki miklu. Loðmundarskriður eru í hópi stærstu berghlaupa landsins sbr. 1. töflu. Hugsanlegt er þó að um tvö samliggjandi hlaup sé að ræða. Óljós tvískipting er í því og er hún sýnd með brotinni línu á kortinu (2. mynd). Austasti hluti urðarinnar stingur í stúf við aðal- urðina, virðist þykkari og hafa aðra yfirborðsáferð. Þetta gæti þó skýrst með því að ysti hluti hlaupsins hafi ekki náð sama hlauphraða og aðalmassinn. Brotsárið í klettunum er líka ögn betur gróið, eins og það sé eldra. Að öllu samanlögðu er útlitsmunur þessara urðarhluta þó ekki nægur til að réttlætanlegt sé að telja berghlaupin tvö. ■ HLAUPHORN Nú kann einhver að spyrja hvernig urðin hal'i komist svona langa leið frá upptökum sínum. Þorvaldi Thoroddsen fannst með ólíkindum að slíkt gæti gerst nema þyngdar- lögmálið hefði raskast. Leonard Hawkes var á svipaðri skoðun. Þeir töldu upptök urðar- straumsins að vísu í Skúmhattardal en það lengirhlaupið um 1 km. Hlauphorn er hallahornið frá fremstu totum hlaupurðar í efstu brún á brotskál (4. mynd). Hlauphorn Loðmundarskriðna er 7,0°. Ekkert þekkt íslenskt berghlaup hefur 101
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.