Náttúrufræðingurinn - 1988, Blaðsíða 39

Ólafur Sívertsen segir í sóknarlýs-
ingu frá 1840 (Sóknarlýsingar Vest-
fjarða 1952) að þarna hafi verið að-
alvatnstökubrunnur sjómanna í sker-
inu um hvern stórstraum og telur
blýtappana „sjáanlegt fornmanna-
verk“. Nefnir hann og Laugarsteina
öðru nafni og kallar þá Vatnssteina.
Ólafur segir ennfremur: „Norðan-
vert við áðurumtalað Leiðarsund
liggja Laugasker í austur og vestur
með allri norðursíðu Oddbjarnar-
skers. Taka þau nafn af enum volgu
laugum, sem spretta þar upp 11 að
tölu. Tvær af þeim eru uppi á skerinu,
þar sem það er hæst. Koma þær úr
sandi, og vatnið tekið um sjóarlágt,
því yfir það fellur um hvern smá-
straum“. Aðalstein Aðalsteinsson
(bréfl. uppl. 1988) telur að þarna megi
daglega ná til vatns en sand þurfi að
hreinsa af eftir sjávargang.
16 Litlanes við Kjálkafjörð. Sumar-
ið 1988 urðu þangskurðarmenn varir
við allmikið bólustreymi á Kjálkafirði
200-300 m í vestur frá Litlanesi þar
sem símastrengur liggur yfir fjörð-
inn. Aðaluppstreymið er 2-3 m í þver-
mál en bólur eru á stangli út frá því
um 10 m í vesturátt. Dýpi er 15 m
en á dýptarmæli kom fram að 1-2 m
hár hóll eða hryggur er undir bólu-
streyminu. Ólgan sem bólustreymið
veldur sést greinilega úr landi.
(Bergsveinn Reynisson munnl. upp.
1988).
Óljósar fregnir eru af jarðhita í fjör-
unni niður undan eyðibýlinu Kirkju-
bóli í næsta firði fyrir austan, Kerling-
arfirði.
17 Vatnsfjörður í Barðastrandar-
hreppi. í flæðarmálinu og sjónum nið-
ur undan Vatnsdalsbökkum á milli
Vatnsdalsár og Þingmannaár er svæði
sem alltaf þíðir af sér. Ekki hefur ver-
ið kannað hvort því valdi uppstreymi
jarðhitavatns eða velgja á botnlaginu.
(Ragnar Guðmundsson munnl. upp.
1988).
18 Höfði við Tálknafjörð. Innarlega
á Tálknafirði, undan og innan við
Höfða myndast helst vakir er fjörðinn
leggur, hugsanlega af völdum jarð-
hita.
19 Eysteinseyri við Tálknafjörð.
Sleiphella er í landi Eysteinseyrar sem
er norðan megin við fjörðinn næstum
því gegnt Höfða. Þetta er nokkuð
sprungin klöpp niður í fjöru og vætlar
víða volgt vatn, 15-17°C upp um gluf-
urnar. Fara sum augun í kaf á flóði.
Rennsli er óverulegt. (Jón Benjamíns-
son og Sigmundur Einarsson 1982).
20 Reykjarfjörður í Bfldudals-
hreppi. Eggert Ólafsson og Bjarni
Pálsson ferðuðust um landið árin
1752-1757 og í ferðabók þeirra (Eggert
Ólafsson 1943) er getið um hver í
flæðarmálinu, þar sem soðinn hafi
verið kræklingur og mældist hitastigið
þar 180°F (82°C). Þessi hver er ekki til
lengur, en allnokkuð fyrir utan þenn-
an stað er klettahlein nokkur, sem
vart kemur upp úr á fjöru. Undan
henni streymir heitt vatn. Hitastig
þess hefur ekki verið mælt. (Jón
Benjamínsson og Sigmundur Einars-
son 1982).
21 Vigur í Ögurhreppi. Um 100
metra vestur af bæjarhúsunum seytlar
20-21°C vatn upp um sprungur í fjöru-
klöpp sem sjór fellur yfir á hverju
flóði. Um miðja eyna að vestan eru
svipaðar seyrur sem koma upp úr á
hálfföllnum sjó. (Jón Benjamínsson
1979).
22 Á milli Vigur og Hvítaness. Haft
er eftir Bjarna Sigurðssyni fyrrum
bónda í Vigur að frostaveturinn mikla
1918 hafi alltaf haldist auð vök á sjón-
um miðja vegu milli Vigur og Hvíta-
ness (Jón Benjamínsson 1979). Vitað
er að grynningar ganga út frá nesinu í
átt að Vigur og mun staðurinn vera á
157