Náttúrufræðingurinn - 1935, Blaðsíða 12

56 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
.........................................
Fæst af íslenzku nöfnunum, sem hér eru notuð, eru „eign al-
mennings“, búin til af alþýðu. Flest eru búin til af dr. Bjarna
Sæmundssyni eða mér. Á. F.
A. Snigillinn er kuðungslaus.
B. Andopið, sem er á neðri rönd skjaldarins hægra megin,.
er fyrir aftan miðju skjaldarins. Skjöldurinn er gáróttur.
C. Vanalegast með dökkum rákum eftir endilöngu. Slimið
tært eða gulleitt. Ca. 70 mm. Líkl. alg.
Hlíðarsnigill (Limax arborum, I, 1).
C. Alltaf rákalaus. Slímið tært eða mjólkurlitað.
D. Liturinn ljós, gráleitur, eða stundum rauðleitur,
með dekkri blettum, sem oft mynda net. Slímið
mjólkurhvítt. Ca. 50 mm. Algengur.
Brekkusnigill (Agriolimax agrestis, I, 2).
D. Dýrið eins litt, liturinn rauðbrúnn. Slímið vanal.
tært. Ca. 20 mm. Óvíst, hvort hefur fundist hér.
Rauði snigill (Agriolimax laevis, I, 3).
B. Andopið fyrir framan miðju. Skjöldurinn kornóttur.
C. Vörturnar á baki dýrsins langar, eins og húsþak í lag-
inu, og mynda nokkrar raðir eftir endilöngum líkaman-
um. Liturinn, að minnsta kosti að ofan og á hliðum,
kolsvartur. 90—120 mm. Líklega víða. Dýrið getur
hniprað sig saman í hálfgerða kúlu.
Svarti snigill (Arion ater, I, 4).
C. Vörturnar á bakinu ekki eins og húsþök í lögun. Dýrið
er vanalega með dökkum röndum eftir endilöngu, getur
ekki hniprað sig saman í hálfkúlu.
D. Dýrið rauðleitt, gulleitt eða brúnleitt. Sjaldan grátt.
Skriðflagan vanalega með dökkum þverrákum.
Stundum, en ekki alltaf með röndum eftir endi-
löngu. 30—60 mm. Líkl. alg.
Brúni snigill (Arion subfuscus, I, 5).