Náttúrufræðingurinn - 1935, Blaðsíða 29

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 73.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
á milli vængjaodda, stærstu dýrin, sem nokkurn tíma hafa
lyfst á vængjum. Aldrei hafa slík ferlíki klofið hið bláa loft, nema
flugtæki nútímans, þau, sem maðurinn hefir skapað.
Ef við berum saman flugeðlu, fugl og leðurblöðku, þá leynir
sér ekki hvað lík þau eru, þegar fljótt er á litið, enda þótt hér sé
að ræða um mjög f jarskyld dýr. En þegar betur er að gætt, kemur
munurinn í ljós. Hjá flugeðlunum er vængurinn myndaður úr
mikilli húðfellingu, sem er spennt á milli framlima og afturlima.
Aðalmáttarstoð hennar er framhandleggsbeinin, en þó einkum
einn af fingrunum, sem er orðinn mjög langur. Á svipaðan hátt
hefir vængur leðurblöðkunnar orðið til. Einnig hann er húðfell-
ing, sem svipað er komið fyrir og hjá flugeðlunum. En þar er þó
sá mikli munur, að ekki aðeins einn heldur fjórir af fingrunum
eru orðnir mjög langir, og taka þeir allir þátt í myndun vængsins.
Þriðju leiðina, alveg gjörólíka hinum tveimur, hafa svo fuglarnir
farið, þegar þeir fóru að fljúga. í fyrsta lagi er beinagrindin í
vængnum mynduð af upphandlegg, framhandlegg og að nokkru
leyti úlnlið, en fingurnir hafa þar enga þýðingu. I öðru lagi er
vængurinn hjá þeim alls engin húðfelling, heldur að mestu leyti
myndaður úr hornlagi yfirhúðarinnar, sem hefir myndað fjaðr-
irnar. Um leið og skriðdýr varð að fugli, varð skriðdýrshreistur
að fuglsfjöðrum og hreistrið á handleggjunum að sérstökum fjöðr-
um, flugfjöðrum.
Kólíbrí-fugl og kólíbrí-fiðrildi.
Enn þá eitt dæmi um það, hvernig náttúran skapar líkar teg-
undir úr ólíkum getur að sjá í frumskógum Brasilíu. Þar eru fugl-
ar, einhverir minnstu fuglar heimsins, Kólíbrí-fuglarnir, sem lifa
á blómahunangi, alveg eins og fiðrildi, og mörg önnur skordýr.
Náttúran hefir framleitt alveg sérstaklega löguð blóm fyrir þessa