Náttúrufræðingurinn - 1939, Side 24

18 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
ill 11111111IIIIIIII1111111111II11111111111111111 ■ 1111■11IIIII111111111111111■111II1111111111111111111111■11<11■■■■■11■11111111111111111111■111111lll11II111II11•I
3.9 % af murtunni, og er 52 að tölu. í þessum 52 murtum er hugs-
anlegur möguleikinn til þess, að eitthvað sé af smábleikju, sem ekki
verður þekkt frá murtunni á útlitinu einu, af því að kynfærin eru
ekki þroskuð. Okkur furðar ekkert á því, að þessa murtu er ekki
hægt að greina frá kynþroska murtunni, enda finnum við við
þann samanburð, að x = 1.42, eða miklu minna en þrír. Hitt er
einkennilegra, að þegar við berum þessa 52 fiska saman við þær
203 stórbleikjur, sem við höfum rannsakað, þá getum við ekki held-
ur greint þær frá þeim. Þær virðast meira að segja standa nær
stórbleikjunni en hinni murtunni, því í þessu tilíelli er talan x
aðeins 1.31. Ef við athugum hryggjaliðafjöldann einan, þá sjá-
um við, að óþroskaða murtan er mitt á milli stórbleikju og murtu,
þar sem:
Meðalhryggjaliðafjöldi kynþroska murtunnar .... er 63.09
Mism.: 0.17.
---------- ókynþroska murtunnar ... er 62.92
Mism.: 0.17.
Og ----------- stórbleikjunnar ......................... er 62.75
tJt frá þessum samanburði einum má því vel vera, að sá sil-
ungur, sem er kallaður murta, en ekki er kynþroska, sé talsvert
blandinn ungbleikju. En í fyrsta lagi skiptir okkur það litlu, vegna
þess að aðal-einlcenni murtunnar er einmitt það, að hún er kyn-
þroska, þótt hún sé ekki nema tæpir 23 cm á lengd, svo að í raun
og veru þyrítum við, ekki að láta það, sem kallað er murta, og er
ókynþroska, neinu skipta, nema því aðeins að við ætluðum að
merkja murtu. Þá er vitanlega allt undir því komið, að aðeins
veljist kynþroska fiskar, því þaö er murta, hvað sem hinu líður.
í öðru lagi minnumst við nú þess, sem áður var sagt, að enda þótt
ókynþroska murtan yrði ekki greind frá stórbleikjunni, þá er það
þó ekki sönnun fyrir því, að hvort tveggja sé eitt og hið sama.
En til þess að komast nær þeirri spurningu, skulum við nú að lok-
um bera ókynþroska murtuna saman við ungbleikjuna, sem eigi
verður skilin frá stórbleikjunni (x — 1.78), en var mjög greini-
lega frábrugðin murtunni (x = 5.15). Það kemur þá upp úr kaf-
inu, að enda þótt ekki sé hægt að aðgreina ókynþroska murtuna
annars vegar og ungbleikjuna hins vegar, þar sem x er 2.78, þá er
munurinn á þeim svo mikill, að varla eru nokkrar líkur til þess
að þar sé um sama fiskinn að ræða. Stærðfræðin segir okkur, að
þegar x er svona nálægt þremur, þá séu líkurnar fyrir því, að
óþroskaða murtan sé sama og ungbleikja ekki nema um 1 á móti