Náttúrufræðingurinn - 1939, Qupperneq 47

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 41
sólskin og hressandi norðvestan gola. Ég fór út í góða veðrið kl.
11 og lagðist niður í heydyngju. Þegar ég hafði legið þarna um
hríð, fann ég einkennilegan kláðafiðring í andliti og á höndum.
Þetta voru þá litlar köngurlær, sem skriðu þarna um, flestar af
ættinni Linyphiidae (einnig til hér á landi). Ég skildi brátt
hvað köngurlærnar höfðu í hyggju og rétti þess vegna upp aðra
höndina. Hlupu dýrin þá strax upp á fingurgómana, snéru höfð-
inu í vindinn og teygðu úr fótunum. Síðan fóru köngurlærnar að
spinna svifþræði, sem golan feykti á ská upp á við, og hver köng-
urlóin á fætur annari sleppti takinu á fingrunum og flugu á harða-
ferð skáhallt upp í loftið. Sumar fóru dálítið öðruvísi að. Þær
festu þráðinn við fingurna á mér, héldu sjálfar í lausa endann,
sem vindurinn feykti til og fráy unz þráðurinn losnaði við fingur-
inn og köngurlærnar flugu af stað eins og hinar. I heyinu um-
hverfis mig var allt á hreyfingu. Hvarvetna klifruðu köngurlærn-
ar upp á stráin, sem hæst bar á, spunnu þræði og flugu af stað.
Sumar festust í gaddavírsgirðingu, sem var umhverfis engið, en
þær spunnu aðeins nýja þræði og svifu af stað á ný. Þarna voru
auðsjáanlega reglulegir þjóðflutningar á ferðinni. Köngurlærnar
höfðu áður lifað góðu lífi í grænu grasinu og unað sér vel. En nú
var grasið orðið þurrt og óhæft til búsetu. Köngurlærnar urðu
því að flytja búferlum og leita nýrra landa. Ég vildi sjá, um hve
stórfellda flutninga hér væri að ræða og stakk því niður hrífu
þarna. Kl. 3 kom ég aftur og þá var hrífan alþakin þráðum. Það
sást heldur varla í girðinguna vegna þráða og lá hún þó umhverfis
margra dagslátta land. Milljónum saman hljóta því köngurlærnar
að hafa lagt í æfintýraflug þennan daginn. Það hafði verið fullt
af köngurlóm í heyinu kl. 11—12 um morguninn, en nú gat ég
enga fundið, þrátt fyrir nákvæma leit. Loks fann ég þó nokkrar
í grastopp, sem stóð eftir ósleginn, og einnig neðst í heyvisk, sem
var enn þá rök. Nú vildi ég vita, hvort köngurlærnar kæmu aft-
ur um nóttina, og hreinsaði þess vegna þræðina vandlega af nokkr-
um hluta girðingarinnar kl. 11 um kvöldið og reisti upp nokkrar
hrífur. En engar köngurlær eða þræðir sáust þarna morguninn
eftir. Þegar grasið dó, fórust ýms smádýr, sem köngurlærnar lifa
á. Það varð líka of þurrt fyrir þær. Það var ekki lífvænlegt þarna
lengur, svo að köngurlærnar yfirgáfu land sitt og leituðu betri
veiðilanda".
Þannig er frásögn Danans og ber henni saman við athuganir
vísindamanna og alþýðu víða um lönd. Englendingurinn John