Náttúrufræðingurinn - 1943, Qupperneq 10

4
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Það er leitt að þurfa að skrifa i fullyrðingatón og geta svo ekki
sannað nema lítið eitt, og skal það nú tínt lil að lokum.
Að heita má allstaðar á Skutilsfjarðareyri tiefir verið grafið
fyrir húsum, vatnsleiðslum og fteiru, svo sem 2 metra niður.
Hvergi liefi ég séð jökulleir eða stóra steina, sem likur benda
til, að komnir væru framan úr dölum. Eu allstaðar eru miðlugs-
steinar, hnefastórir steinar, en mest möl og nokkur sandur. Atlar
teguudirnar eru brimsorfnar, og eru nákvæmlega sömu tegund-
ar og fjörugrjótið i Eyrarhlið.
Þegar grafið var fyrir bátahöfninni hér á ísafirði, um 5 metra
niður fyrir stórstraums flóðlínu, var það efni, er ég sá, sömu leg-
undar og að ofan getur, nema efst var teirlag, talsverl liart, sem
virðist liafa myndazt eftir að eyrin varð til.
ísafirði, í október 1942.
Guðmundur Kjartansson:
Þurrðin í Hvítá II. növ. 1942.
Miðvikudaginn 11. nóv. síðastt. bar svo við, að mikiltar vatns-
þurrðar varð vart á uokkrum stöðum í Hvítá og Ölfusá í Árnes-
sýslu. Fná þessu var sagt i útvarpsfréttum um kvöldið daginn eft
ir, og frétti ég eldd af þvi fvrr. Þetta þóltu allmikil tíðindi, sem
von var, þvi að þurrðin var svo mikil, að hún virlist sambærileg
við fyrri þurrðir í Hvítá, sem þótt tiafa kynlegir atburðir og aukið
við frægð þessa mikla og merka vatnsfalls. Fám dögum síðar birti
útvarj)ið stutta skýrslu um fyrirbrigðið eftir Pálma rektor Hann-
esson. Hana lieyrði ég eklci, þvi miður, þvi að þá var ég á ferða-
lagi austur í Árnessýslu i þvi skyni að verða einlivers nánara á-
skynja um þurrðina og orsakir hennar.
Um morguninn 13. nóv., daginn eftir að fréttin af þurrðinni
kom í útvarpinu, lagði ég upp i þessa ferð austur yfir fjall. Ég
var þrjá daga í ferðinni (föstudag, taugardag og sunnudag). Bene-
dikt Tómasson skólastjóri Ftensborgarskólans gaf mér góðfúslega
tveggja daga frí frá kennstu til farariuuar. Ég fór i áætlunarbil
austur að Ölfusárbrú (Selfossi), sem leið liggur; þaðau i mjólkur-
bíl upp i Merkurhraun; gekk svo upp með Hvítá frá bugnum suð-
austan undir Hestfjalli, fór yfir um hana á Iðuferju að Laugarási og