Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 1952, Page 49

Náttúrufræðingurinn - 1952, Page 49
SÆDJOFLARNIR 93 2. mynd. Myndin lýsir því, á hvaða dýpi mismunandi þroskastig sa’dyflanna finnast. Sjá skýringu í texta. — (Úr Bertelsen 1951). þessara fiska að skilyrðum umhverfisins, en þó er freistandi að geta hér nokkurra meginatriða. Eftir rannsóknir dr. Bertelsens er sædjöfullinn (Ceratias holboelli) ein bezt þekkta tegundin. Er þróunarsögu hennar lýst með mynd- unum á síðu 92, og skulum við taka hann sem dæmi sædyfla með fastgróna dverghænga. Enda þótt sædjöflarnir lifi í algjöru myrkri og árstíðaskipta verði þar ekki vart, hvorki í birtu né hita, hafa tegundirnar yfirleitt ákveð- inn hrygningartíma fyrri hluta sumars, eru sumargotstegundir. Er æviferli slíkrar tegundar lýst á yfirlitsmynd (sjá 2. mynd). Hrygn- ingin fer fram á miklu dýpi, sennilega einkum milli 1500 og 2000 m dýpis. Eggin svífa í sjónum og berast upp í yfirborðslög sævar, þar sem nóg er ætið fyrir seiðin, sem þarna klekjast út. Hvernig yngstu seiðin líta út má sjá á 1. mynd neðst. Þau hafa um sig hveljukápu, og má strax þekkja hrygnur frá hængum á því, að vísir til stangar- innar á höfðinu er sjáanlegur. í efstu 200 m sjávarins lifa þessi seiði og þroskast (sjá 2. mynd, larval ð (hrygna) og larval $ (hængur)). Á áliðnu lirfuskeiði fer útlitið að breytast, Hrygnurnar vaxa meira

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.