Náttúrufræðingurinn - 1968, Blaðsíða 54

48
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Sitt af hverju
Meinloka opinberuð
Meinlokur geta verið ærið lífseigar. Ég komst að því hér á dögun-
um, að eina slíka hef ég gengið með í nokkra áratugi og hefur hún
valdið meinlegri villu í greinarkorni, er égskrifaði í 1. hefti Náttúru-
fræðingsins 1966. Þar er getið píptdaga rása, sem eru lor eftir trjá-
stofna, í blágrýtislagi í gljúfurmynni Valagilsár og birtar myndir
af. Þessi trjáför fundum við Guðmundur Sigvaldason, er við vorum
þarna á ferð með norræna jarðfræðinga í ágúst 1966. En það var ekki
fyrr en nú í sumar, er ég var þarna aftur á ferð með norræna jarð-
fræðinga, að bílstjórinn okkar, Valdimar Ásmundsson, fræddi mig
á því, að það gil, sem ég í greininni nefndi og alltaf heli haldið vera
Valagil, er í rauninni Kotagil, gil Kotár. Þar er sem sé þessi trjáför
að finna, og þar er ráðlegt náttúruskoðurum að staldra við og skoða
þetta næsta sjaldgæfa fyrirbæri. Ég tek þó ekki aftur þau orð í upp-
hali áðurnefnds greinarkorns míns, að ómaksins vert sé að staldra
við hjá Valagilsá og virða fyrir sér gljúfur hennar. Gljúfrið er vel
þess vert að það sé skoðað. Og hver veit nema þar sé samskonar
trjáför einnig að finna.
Sigí(rður Þórarinsson.