Náttúrufræðingurinn - 1971, Qupperneq 31

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
235
2. mynd. I’löntur með aðalútbreiðslu syðst á landinu (Mýrdalstegundir). —
Iíross aftan við tegundarnafnið merkir að um aðalútbreiðslu sé að ræða, þ. e.
örfáum fundarstöðum, sem liggja langt utan við aðalútbreiðslusvæði tegundar-
innar, er sleppt.
Fig. 2. Plants with rnain distribution in thc extreme south. — A cross ajter
the plant name indicates that some records lying far outside the main
distribution of the plant have been left out.
hjálmgras (Galeopsis tetrahit), safastör (Carex diandra), ginhafri
(Arrhenatherium elatius) og knjápuntur (Sieglingia clecumbens).
Hér mætti e£ til vill bæta við kúmeni (Carum carvi), sem mun
óvíða eins algengt í úthaga og á nefndu svæði. Alls 10 tegundir.
Tvær fyrstnefndu tegundirnar, selgresi og giljaflækja, finnast
svo til eingöngu á Mýrdalssvæðinu, nema hvað selgresið vex á
stöku stað við jarðhita í öðrum landshlutum, og giljaflækjan á
örfáum stöðum við bæi.
Munkahetta, stúfa, garðabrúða og garðah jálmgras hafa allar
mjög líka útbreiðslu, sem nær yfir lágsveitir Suðurlands, allt að
Faxaflóa í vestri og A.-Skaftafellssýslu í austri, en eru þó langtum
algengastar á miðju þess svæðis eða undir Mýrdals- og Eyjafjalla-
jöklum.