Náttúrufræðingurinn - 1971, Blaðsíða 44

248
NÁTTÚ RUFRÆÐIN G U RIN N
breiðslu þessara byrkninga umhverfis landið eru á vestanvexðu
Norðurlandi (Skaginn og Vatnsnes), Norðausturland og Suðaustur-
og Miðsuðurlandið. A£ þessum svæðum eru Skagi og NA-land það
lítið könnuð grasafræðilega, að alls ekki er útilokað að margir
þeirra eigi eftir að koma í leitirnar þar. Um S- og SA-landið
gegnir öðru máli, enda er líklegast að þar séu loftslagsþættir, sem
takmarka útbreiðsluna.
Nokkrir af nefndum byrkningum eru augljóslega bundnir við
snjóþung svæði. Má þar nefna t. d. allar jafnategundirnar, skjald-
burkna, skollakamb, þúsundblaðaburkna o. fl. Þessar tegundir eru
flestar sígrænar og þurfa að líkindum á snjóskýli að halda, til að
varðveita blöð sín óskemmd yfir veturinn.
Annað áberandi einkenni kemur fram í vaxtarstöðum margra
byrkninga norðanlands og vestan, nefnilega það fyrirbæri, að þeir
virðast sækjast eftir að vaxa í hraungjám og -bollum. Þannig vaxa
þrílaufungur, þríhyrnuburkni og skjaldburkni f hraungjám allt
13. mynd. Vestfjarðaplöntur. V.
Fig. 13. Plants of ihe Weslern Fjords. V.