Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1975, Side 60

Náttúrufræðingurinn - 1975, Side 60
50 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN lagsins á vetrum leyfir. Undirgróðurinn er áþekkur og í jurtastóðs- lægðunum, en ber þó sums staðar meiri svip af lynggróðri og einnig eru burknar stundum áberandi þar, t. d. þrílaufungur (Gymno- carpium cLryopteris). Lynggróðurinn, eða mólendið, er hér líka oft blandað jurta- stóðstegundum, en aðallyngtegundirnar eru krækilyng (Empetrum nigrum), bláberjalyng (Vaccinium uliginosum) og aðalbláberjalyng (Vaccinium myrtillus), en sauðamergur (Loiseleuria procumbens) og skollaber eru víða algeng í móunum. Aðrar algengar tegundir þar eru bugðupuntur, móasef (Juncus trifidus) og stinnastör (Carex bigeloxuii), einnig klóelfting (Equisetum arvense), vallelfting (Equisetum pralense), lyngjafni og litunarjafni. Þar sem móarnir eru eitthvað rakir bætast oft við tegundir eins og I jalldrapi (Betula nana), gulvíðir (Salix phylicifolia) og mýrelfting (Equisetum palustre). Oft er mikið af mosum og fléttum í móunum. Mýrar eru allvíða, bæði í Jökulíjörðum og á Hornströndum, og sums staðar flatir og allvíðlendir flóar meðfram ám í víkunum á Hornströndum. Gróðurfar þessa votlendis er þó frekar einhliða, nema þar sem jurtastóðstegundirnar hafa gert innrás í mýrarnar þar sem þær eru þurrastar og náð að festa þar rætur. Annars eru aðaltegundir mýranna mýrastör (Carex nigra), mýrafinnungur (Tri- chophorum caespitosurn), mýrelfting, hengistör (Carex rariflora), hrafnastör (Carex saxalilis), klófífa (Eriophorum angustifolium), hrafnaklukka (Cardamine nymanii) og allvíða stinnastör. í flóun- um er gulstör (C.arex lyngbyei) aftur á móti algengasta tegund blómplantna, en ýmsar mýrategundirnar vaxa þar einnig og bæði þar og í mýrunum vex allmikið af mosum. Meðfram lækjum eru lækjafræhyrna (Cerastium cerastoides) og stjörnusteinbrjótur víða algeng. Nokkuð er um tjarnir á svæðinu og vaxa lófótur (Hippuris vulgaris), tjarnastör (Carex rostrata) og kfófífa þar oftast með biikk- um, t. d. í Hornvík og Hrolleifsvík, en síkjabrúða (Callitriche intermedia), fjallnykra (Potamogeton alpinum), mógrafabrúsi Spar- ganium hyperboreum) og jafnvel álftalaukur (Isoet.es echinospora) lengra úti. í stiiku tjörnum hefur fundist blöðrujurt (Ultricularia minor), sbr. Ingólf Davíðsson (1937) og Áskel Löve (1948). Valllendi er aftur á móti óvíða á jressu svæði, því oftast er annað hvort of mikið af jurtastóðstegundum, eða þá lyngtegundum, innan
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.