Náttúrufræðingurinn - 1975, Side 61

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
51
um grastegundirnar til að hægt sé að tala um hreint valllendi. En
þar sem vísir er að því eru aðalgrastegundirnar oftast ilmreyr,
bugðupuntur, túnvingull (Festuca rubra), blávingull (Festuca vivi-
para) og týtulíngresi (Agrostis canina) en bæði fjallapuntur og
fjallasveifgras vaxa stundum á slíkum stöðum ásamt vallarsveif-
grasi (Poa pratensis) og svo ýmsir tvíkímblöðungar.
Túnstæðin kringum bæina eru oftast staðir þar sem grasa hefur
upphaflega gætt nokkuð í gróðrinum og gerir enn; þar má segja að
sé nú víða eins konar blendingsgróður valllendis og jurtastóðs, þar
sem enn gætir áhrifa ræktunarinnar eins og fyrr segir. Þessi tún-
stæði eru flest niður undir sjó, þar sem jarðvegur er oft nokkuð
sendinn, eða þá meðfram ám fjær sjó. Langmest ber nú á brenni-
sóley á þessum gömlu túnum, en jafnvel blágresi er þar oft nokkuð
áberandi, ásamt maríustökkum, túnsúru, elftingum, hrafnaklukku
og skarifífli (Leontodon autumnalis); giastegundirnar eru aðallega
túnvingull og vallarsveifgras. Tilsýndar eru gömlu trmstæðin oft
ein fagurgul sóleyjabreiða. Illgresistegundir eins og skriðsóley,
haugarfi (Stellaria media) og varpasveifgras (Poa annua) halda sums
staðar velli í garðstæðum umhverfis gamlar tættur og hús. Harð-
gerðar garðalöntur vaxa jafnvel ennþá við Irús á stöku stað, eins
og spánarkerfill (Myrrhis odorata) sem vex við bæinn á Horni og
venusvagn (Aconitum 7iapellus) og graslaukur (Allium schoeno-
phrasum) sem vaxa í Furufirði.
Fjörugróður er þó nokkuð fjölbreytilegur sums staðar; þar ber
mest á fjöruarfa (Honchenya peploides), melgrasi (Elymus arenar-
ius), skarfakáli (Cochlearia officinalis coll.j og hrímblöðku (Atriplex
patula), en bæði haugarfi og stjörnuarfi (Stellaria crassifolia) eru
nokkuð algengir, einnig vex fjörukál (Cakile edentula) á þessu
svæði og í sandi nálægt sjó vex baunagras (Lathyrus marit.imus)
allvíða, einnig túnvingull, gullvöndur (Gentianella aurea), kattar-
tunga (Plantago maritima), geldingahnappur (Armeria maritima)
og fleiri tegundir.
Fuglaljjörgin á Hornströndum eru víða allgróin og setja mjög
sérstæðan svip sinn á þær. Þar verður gróðurinn oft þroskalegur
en tegundirnar frekar fáar. Mikið ber á skarfakáli, haugarfa, tún-
súru og ætihvönn ásamt grastegundum eins og túnvingli, vallar-
sveifgrasi, varpasveifgrasi og fjallasveifgrasi og sums staðar vex
allmikið af burnirót og lækjasteinbrjót. í námunda við björgin