Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 1975, Page 61

Náttúrufræðingurinn - 1975, Page 61
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 51 um grastegundirnar til að hægt sé að tala um hreint valllendi. En þar sem vísir er að því eru aðalgrastegundirnar oftast ilmreyr, bugðupuntur, túnvingull (Festuca rubra), blávingull (Festuca vivi- para) og týtulíngresi (Agrostis canina) en bæði fjallapuntur og fjallasveifgras vaxa stundum á slíkum stöðum ásamt vallarsveif- grasi (Poa pratensis) og svo ýmsir tvíkímblöðungar. Túnstæðin kringum bæina eru oftast staðir þar sem grasa hefur upphaflega gætt nokkuð í gróðrinum og gerir enn; þar má segja að sé nú víða eins konar blendingsgróður valllendis og jurtastóðs, þar sem enn gætir áhrifa ræktunarinnar eins og fyrr segir. Þessi tún- stæði eru flest niður undir sjó, þar sem jarðvegur er oft nokkuð sendinn, eða þá meðfram ám fjær sjó. Langmest ber nú á brenni- sóley á þessum gömlu túnum, en jafnvel blágresi er þar oft nokkuð áberandi, ásamt maríustökkum, túnsúru, elftingum, hrafnaklukku og skarifífli (Leontodon autumnalis); giastegundirnar eru aðallega túnvingull og vallarsveifgras. Tilsýndar eru gömlu trmstæðin oft ein fagurgul sóleyjabreiða. Illgresistegundir eins og skriðsóley, haugarfi (Stellaria media) og varpasveifgras (Poa annua) halda sums staðar velli í garðstæðum umhverfis gamlar tættur og hús. Harð- gerðar garðalöntur vaxa jafnvel ennþá við Irús á stöku stað, eins og spánarkerfill (Myrrhis odorata) sem vex við bæinn á Horni og venusvagn (Aconitum 7iapellus) og graslaukur (Allium schoeno- phrasum) sem vaxa í Furufirði. Fjörugróður er þó nokkuð fjölbreytilegur sums staðar; þar ber mest á fjöruarfa (Honchenya peploides), melgrasi (Elymus arenar- ius), skarfakáli (Cochlearia officinalis coll.j og hrímblöðku (Atriplex patula), en bæði haugarfi og stjörnuarfi (Stellaria crassifolia) eru nokkuð algengir, einnig vex fjörukál (Cakile edentula) á þessu svæði og í sandi nálægt sjó vex baunagras (Lathyrus marit.imus) allvíða, einnig túnvingull, gullvöndur (Gentianella aurea), kattar- tunga (Plantago maritima), geldingahnappur (Armeria maritima) og fleiri tegundir. Fuglaljjörgin á Hornströndum eru víða allgróin og setja mjög sérstæðan svip sinn á þær. Þar verður gróðurinn oft þroskalegur en tegundirnar frekar fáar. Mikið ber á skarfakáli, haugarfa, tún- súru og ætihvönn ásamt grastegundum eins og túnvingli, vallar- sveifgrasi, varpasveifgrasi og fjallasveifgrasi og sums staðar vex allmikið af burnirót og lækjasteinbrjót. í námunda við björgin
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.