Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1975, Side 64

Náttúrufræðingurinn - 1975, Side 64
54 NÁTTÚ RU FRÆÐIN GU RI N N hvergi dreifð jafnt um stór svæði í berginu, hefdur í tiltölulega fitf- um bfettum. Sumstaðar gætir hennar mest í og við sprungur, en frekar er það sjafdgæft. Mjög lítilf gróður þrífst í bergi, þar sem mikið er af saftútfelf- ingunni og sé hann einhver, er hann tegundafár og kyrkingsfegur, enda er nú víðast svo, að þar sem mest gætir útfellingar, er bergið ókfofið og bergfögin þykk, lítt brotgjörn og mynda víða lóðrétt hamraþil. Nokkuð er tafsamt að kanna útbreiðsfu saftsins í móberginu, því víðast er ekki meira magn af því en það, að ekki sést það fyrr en eftir að þurrt og hlýtt veður hefur verið í nokkra daga. Hefst þarf hitasólskin nokkurn tíma, svo ljósa húðin verði áberandi á berginu. Við aflvíðtæka könnun hef ég fundið saltútfellinguna á eftirtöfd- um stöðum: Hjörleifshöfða, Háfeffi, Höfðabrekkuhömrum, Fagra- dalshiimrum, Víkurhömrum, Reynisfjafli að vestan (Hnjúk), Dyr- hólaey, Pétursey, Klilandagili og undir Eyjafjöllum í Drangshiíð- arfjalli að austan og Hrútafeili. Hjörleifshöfði. í bjargvegg höfðans að sunnan er á tveimur stöðum áberandi útfelling. Þetta er ofarlega í bjarginu, þar sem hamraveggurinn er að ná mestri hæð. Austan í höfðanum er á kafla mjög mikil útfelling úr því kemur norður á móts við litla basaltdranginn, sem stendur upp úr sandinum skammt frá hömr- unum. Víðast í höfðanum að austan er allmikill raki í berginu og ber því lítt á útfellingunni nema eftir allmikið þurrveður. Það er einkennandi fyrir bergmyndun Hjörleifshöfðans ásamt flestum öðrum stöðum, þar sem saltútfellingin er, að mjög lítil röskun virðist hafa orðið á berglögunum frá þeirri lcigun, sem þau tóku á sig við myndun. Varla að misgengi sjáist í prófílum bjargveggjanna. Stingur það mjög í stúf við heiðafjöllin er norðar dregur. Þar er víðast svo, að upphaflegri lögun er umturnað við misgengi og missig, jafnvel nærri algjör snörun, svo að berglög, sem við myndun hafa verið nærri því að vera lárétt, eru nú allt að því lóðrétt. Háfell og Höfðabrekkuhamrar. Austan í Háfelli ber töluvert á útfellingunni í um það bil miðjum hömrum. Þar sem hæst er í hömrunum austan við Skiphelli gætir útfellingarinnar á nokkrum stöðum en ekki í miklu magni.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.