Samvinnan - 01.12.1964, Blaðsíða 46

Samvinnuféiögin munu
Framh. af bls. 27.
sama má segja um tilkomu
kjörbúðarbílanna sjö síð-
ar. Fyrir forgöngu sam-
vinnufélaganna hafa nú
kjörbúðir breiðst út um allt
land að kalla og orðið mörg-
um bœjum vendeg búnings-
bót og menningarauki.
Það er trúa mín að eins
verði um kjörbúðarvagn-
ana. Samvinnufélögin munu
ryðja brautina og kaup-
menn nota sér reynsluna á
eftir svo sem var með kjör-
búðimar.
Fyrir rúmlega 50 árum
skrifaði merkur Hafnfirð-
ingur spádóm um hvemig
umhorfs yrði í Hafnarfirði
eftir 100 ár. Eitt af því, sem
hann spáði var þetta: Þá
munu engar verzlanir þríf-
ast nema samvinnuverzlan-
ir, sem fólkið á sjálft.
Miðað við þá þróun, sem
orðið hefir til þessa mœtti
ætla að hann yrði sann-
spár.
sagt heimasætum og vinnu-
lconum, að ef þeim þætti dægr-
in löng, skyldu þær leggja leið
sína í Kambstún.
Að Hrollaugsstað var margt
héraðsmanna fyrir, er fagnaði
ferðalöngunum, og rausnar-
leg veizla var þar gjörð með
söng, ræðum og ýmsum gleð-
skap.
Eins og að framan getur,
nam þarna land Hrollaugur
sonur Rögnvalds jarls af Mæri.
En þeim syni sínum spáði hann
giftu og ætt hans. „Hefir þú
það skap, er engin styrjöld
fylgir.“ „Munu vegir þínir
liggja til íslands, muntu þar
göfugur þykja á því landi og
verða kynsæll. Eru hér forlög
þín.“ Reyndist þetta sann-
mæli, því margt göfgra manna
var frá honum komið, meðal
þeirra Hallur af Síðu, er mest-
ur var mannkostamaður og
höfðingi sinnar samtíðar.
Þarna var fæddur og upp-
fóstraður Jón Eiríksson konfer-
ensráð, einn af merkustu mönn-
um þess tímabils, er endur-
reisn íslenzku þjóðarinnar
hófst. Þama voru einhversstað-
ar harðsporar Þórbergs
Þórðarsonar, er hann minnist
frá æskuárunum í Suðursveit.
Þarna skammt frá er Kálfa-
fellsstaður, gamalt prestsset-
ur.
Eftir frábærar veitingar og
skemmtilegar ræður og sam-
ræður, var hófi þessu slitið og
haldið t.il náttstaða. 1 sambandi
við hinar alúðlegu og rausnar-
legu móttökur Hornfirðinga og
allra annarra, skal þess getíð,
að hvergi var eins vel skipu-
lögð öll móttaka sem þar. Má
þar meðal annars geta þess, að
við veizluborðið var heima-
mönnum skipað annars vegar
en gestunum hins vegar, með
því var auðveldara að ræða
saman. Er þesi háttur mjög
góður.
Að morgni 17. júní
skyldu menn verða miög árla
uppi. Dirfðist enginn annað en
að hlýða þeim fyrirmælum þótt
seint væri gengið til náða. Því
við aukin kynni losnaði um
tungutak og hugsun. Eftir góð-
ar veitingar fylltu húsfreyjum-
ar töskur okkar með mat. Þær
höfðu heyrt að haldið yrði án
viðkomu norður í Fljótsdals-
hérað, og myndi ei komið til
náttstaða fyrr en að kvöldi.
Áður en Sigfinnur bóndi ók
okkur af stað, kvað hann það
ekki sæmandi að við sæjum
ekki Hornfirzkan hest. Leiddi
hann út 4 vetra stóðhest, brún-
an, mjög fallegan, er hann kvað
vera myndi með fallegri stóð-
hestum.
Á Almannaskarði var numið
staðar. Af þeim sjónarhól kvað
Ögmundur Sigurðsson að feg-
urst væri að sjá vestur um
Hornafjörð og nærsveitir í
björtu veðri. Litirnir fegurstir,
línurnar mýkstar. Andstæður
íslenzkrar náttúru jafna skýr-
astar. Sá, sem þangað kæmi,
sæi þar allt ísland. Þótt við
sæjum ekki jöklana, geymum
við hina fögru mynd láglend-
isins ógleymanlega í hugum
okkar.
Margir fyrirmenn Búnaðar-
sambandsins fylgdu okkur
austur á Lónsheiði. Minning-
arnar um dvöl okkar, meðal
þessara fjarlægu landa og
stéttasystkina, verður munuð
meðan við lifum.
Með okkur austur til Djúpa-
vogs var bændahöfðinginn og
hérja.ðshöfðinginn Sigurður
Jónsson á Stafafelli. Hann var
nú líka meðal frænda, og sjálf-
ur telur hann sig að hálfu
Strandamann, þar eð hann er
sonur séra Jóns prófasts Jóns-
sonar frá Melum í Hrútafirði.
Nú var bjart í lofti og skein
sól á hyrnur og fjallahnjúka.
Þar bar mest á Búlandstindi,
rismiklum og stoltum. Undir-
lendi er þarna lítið, nema inn
í fjarðarbotnunum. Sauðfjár-
hagar virðast þar góðir, og þá
að sögn eigi síðri, er dregur
inn til dalanna og upp á há-
lendið. í Breiðdalnum og Breið-
dalsvíkinni er undirlendi mest
og góð skilyrði til ræktunar.
En hér mun sem víðar að tor-
leiðir standa í vegi fyrir fram-
förum, en nú kvað allt standa
til bóta. Austfirðir hafa haft
sín framfaraskilyrði í góðum
fiskimiðum og góðum innsigl-
ingum á firðina, sem margir
hverjir hafa góðar hafnir. Nú
var ekki numið staðar í Hey-
dölum, en mörg okkar hafa
máske hugsað sem Hebrear
forðum um Abraham sinn for-
fö'öur. Á Heydölum sat séra
Einar skáld Sigurðsson, sem er
ættfaðir margra okkar. Um
aldamótin 1700 voru f jórir uán-
ir niðjar hans þjónandi presfar
í Strandasýslu.
Við innstu bæi í Skriðdal,
mættu okkur Vallamenn,
Skrið- og Fljótsdælingar, og
buðu til náttstaða vítt og breitt
um héraðið. Var þar sem til
gamalkunna vina að koma.
Þarna munu góðar jarðir til
ræktunar og landrými, einkum
inn í dölunum og fram í öræf-
Húsmæður - athugið að
WESTINGHOUSE
ísskápurinn rúmar
17.5 kg. í frystihólfi og
7.5 kg. í frystiskúffu
Vandlátir velja WESTINGHOUSE
SÍS VÉLADEILD
46 SAMVINNAN