Samvinnan - 01.02.1981, Blaðsíða 17

svo að með sanni má segja, að verkið
lofi meistarann."
• Lopaljóð
Hér lýkur tilvitnun í íslending, en
andinn var afkastamikill við fleira en
munsturgerð og fæddust þá eftirfar-
andi visur.
Þar kveðast á Árný Garðarsdóttir í
Fellsseli, Köldukinn, og á hún fyrri
vísurnar fjórar, og Þorgerður Guð-
mundsdóttir hjá Iðnaðardeildinni á
afganginn:
Peysur við allar prjónum af krafti,
við prjónum svo hriktir í hverjum rafti.
Því Örninn er beinlínis óseðjanlegur,
og efnið í flýti til okkar dregur.
Svo ótt gegnum hugokkarhugmyndirþjóta,
við höfum vart undan að skapa og móta.
En karlarnir heima í bólinu bíða,
og bölvandi spyrja: „Hvað á ’ðetta a’þýða.“
Gerða hún mælir, metur og vegur,
máske fram galla í dagsljósið dregur.
Sigurjón snýst eins og snælda á teini,
safnar í kassana, brosir í leyni.
Svo þegar póstur með peninginn kemur,
og pyngjan þyngist sem einhverju nemur
í flýti í kaupstaðinn keyrir frúin,
kaupinu eyðir og sagan er búin.
Hér leikur starf í hagri hönd,
hugur fylgir verki,
enda girnast önnur lönd
íslensk vörumerki.
Svífur yfir sveitinni loðband og ló
lopapeysur prjóna þær flestallar konurnar.
Allar vita að Sambandið aldrei fær nóg,
enginn má því hvílast í næði og ró.
Bölvandi til náða gengur bóndinn sérhvert
kvöld,
búinn er að missa á heimilinu völd.
Kannski þetta lagist þvi bráðum koma
blessuð jólin,
burt er þá lopinn og konan eins og áður
fyrr.
Ekki kvíða vetri ég vil
þó veður hamli reisu,
en keikur mæta kulda og byl
klæddur lopapeysu.
Þó fyrir peysuna greiði ég gull,
gleðin mun alls ekki hopa.
Því hún er prjónuð úr íslenskri ull
indælis Gefjunarlopa.
Til nánari skýringar skal þess getið
að: „Örninn óseðjandi“ er Örn Gúst-
afsson, útflutningsstjóri. „Gerða sem
mælir, metur og vegur,“ er prófdómar-
inn í prjónlesinu, Þorgerður Guð-
mundsdóttir og „Sigurjón sem snýst
eins og snælda á teini“ er Sigurjón
Gunnlaugsson lagerstjóri, öll hjá Iðn-
aðardeild Sambandsins á Akureyri.
• Margt á prjónunum
Af framansögðu má Ijóst vera, að
prjónafólk i Suður-Þingeyjarsýslu hef-
ur lagt sitt af mörkum til útflutnings
Sambandsins á handprjóni að undan-
förnu.
Prófdómarinn í prjónlesinu er hún Gerða, sem „mælir, metur og vegur“.
En ef betur er að gáð, er hér um
áratuga gamalt samstarf að ræða,
þótt með uppstyttum hafi verið. Á
fyrstu árum Sambands ísl samvinnu-
félaga voru sambandskaupfélögin ekki
mörg, en þeirra stærst Kf. Þingeyinga
og Kf. Eyfirðinga. Það má þvi álykta
að uppistaðan í því prjónlesi, sem get-
ið var hér að framan í sölumeðferð
hjá Kaupmannahafnarskrifstofu Sam-
bandsins hafi verið frá þessum kaup-
félögum, og þar með prjónað af for-
mæðrum þeirra sem sagan segir frá.
Munurinn er hins vegar sá, að þá
fór smábandið til Sjálands, en nú fara
peysurnar til Princeton. 4
13