Samvinnan - 01.02.1981, Blaðsíða 22

Pistill frá Kenya
• í ráðuneyti samvinnumála
Það er gott að búa hér í Eldoret,
sem eins og áður segir liggur all hátt
yfir sjó og er fyrst og fremst land-
búnaðar- og iðnaðarbær. Nafnið þýð-
ir markaður á Masaimáli og um lang-
an aldur hefur slík starfsemi verið
stunduð hér. Á nýlendutímanum var
staðurinn þó nefndur „Plot 64,“ því að
honum var úthlutað til evrópskra
landnema og auðkenndur með númeri
hjá nýlendustjórninni eins og fjöldi
annarra staða. Enn má sjá þetta heiti
í nöfnum veitingahúsa og diskóteka
hér í bænum.
Nú búa hér rúmlega fimmtiu þús-
und manns, og bærinn stækkar ört.
Miðað við árstíðir og veðurfar á ís-
landi er hásumar hér núna um jólin,
og bændur sem einkum fást við korn-
og kaffirækt hafa fyrir skömmu lokið
uppskerustörfum. Hér er einnig mikii
skógrækt, en hún er að mestu i hönd-
um ríkisins.
Ég vinn við Samvinnumálaráðu-
neytið hér á vegum þróunarstarfs
Norðurlandanna til eflingar sam-
vinnustarfi (Kenyan/Nordic Coopera-
tive Developement Programme). Starf-
ið felst i þvi að aðstoða við stofnun
og rekstur heild- og smásöluverslana
með neysluvörur á vegum samvinnu-
félaga í Vestur-Kenya.
Við erum um þessar mundir að ljúka
undirbúningi að opnun fyrstu 20 versl-
ananna (þar af tvær heildverslanir)
og áformum að opna þær í byrjun
mars næstkomandi. Þetta eru auðvit-
að ekki stórar verslanir á evrópskan
mælikvarða eða frá 25—60 fermetrar
að stærð og með um og yfir 100 vöru-
tegundir á boðstólum.
Allar þessar verslanir eru i smá-
þorpum, og ef vel tekst til með rekstur
þeirra geta þær bætt verulega þjón-
ustu við íbúa þessara staða, sem flest-
ir eru smábændur. Síðan er áformað
að koma tveimur álíka stórum áföng-
um í framkvæmd fyrir mitt ár 1983,
en þá á hlutverki okkar Norðurlanda-
búanna að vera lokið — og Kenya-
menn að sjá einir um framhaldið.
Vinnusvæði mitt og hins kenyanska
félaga míns er nokkuð stórt, eða rúmir
190 þúsund ferkílómetrar og með 7.7
miljón íbúum, sem er rúmur helming-
ur þjóðarinnar (15 milj.). Við þurfum
því að ferðast talsvert mikið, og enda
þótt það geti verið þreytandi á stund-
um, því að vegalengdir eru miklar, þá
veita þessi ferðalög lika tækifæri til
að kynnast mörgu fólki og mismun-
andi siðum þess.
Hvarvetna mætir ferðalangi mikil
gestrisni, og á afskekktari stöðum er
þess beinlínis krafist, að hann þiggi
einhverja hressingu. Þetta minnir á
margan hátt á gestrisni og myndar-
skap sveitafólks á íslandi, þótt ekki
sé nú kökugerðarlist aðall kvenna hér
um slóðir. Þetta kemur ekki að sök,
því að jafnan er gott að fá tesopa, gos-
drykk eða mjólk eftir heitt og ryk-
mettað ferðalag.
Mjólk er viða sett á grasker og
geymd þannig í nokkra daga. Hún yst-
ir þá og verður kekkjótt og ekki alltaf
lystug, sérstaklega ef viðarkol hafa
verið mulin saman við hana til að
koma i veg fyrir að hún saki þá sem
hennar neyta! Þetta er þó fremur
undantekning en regla — sem betur
fer, því ef veitingar eru afþakkaðar
telst það grófleg móðgun við gest-
gjafann og vanvirða fyrir heimili
hans.
18