Samvinnan - 01.02.1981, Blaðsíða 43

Strengurinn, sem Tómas
snart með Fögru veröld,
vakti bergmál, sem þeg-
ar í stað barst frá manni
til manns.
vera göfugrar ættar — og bætti viö:
„Innstu töfra þess skynjar sá einn,
sem vaknað hefur hvern vormorgun
bernskunnar við fossnið í hjarta sínu,
en þá þarf lika ungur drengur á mikl-
um sálarstyrk að halda, ef hann á ekki
að verða skáld.“ Frá bernskudögum
hefur þetta tæra fljót minnt Tómas
Guðmundsson á uppruna hans og ver-
ið eitt þeirra tákna, sem ríkt hafa yfir
skáldskap hans, en frá flúð þess og
streng lá leið hans til Reykjavikur i
skóla. Stúdentsprófi lauk Tómas i
Reykjavík 1921 og prófi í lögfræði frá
Háskóla íslands fimm árum seinna.
Að þvi loknu var hann um þriggja ára
skeið málflutningsmaður í höfuðborg-
inni, en hætti þá að praktisera og
var starfsmaður á Hagstofu íslands
frá 1928—43.
Öllum, sem með slíku fylgjast, er
kunnugt, að á seinni striðsárunum hóf
Ragnar Jónsson útgáfu timarits um
bókmenntir og önnur menningarmál
og kallaði „Helgafell.“ Ritstjórn þess
fól hann Tómasi Guðmundssyni og
Magnúsi Ásgeirssyni, skáldbróður
hans og skólafélaga, og er skemmst
frá því að segja, að undir ritstjórn
þeirra 1942—46 hélt það slíkri reisn,
að á það bregður enn ljóma, hvort sem
miðað er við þau ár eða það, sem síð-
an hefur gerst. Þegar það var endur-
vakið 1953, var Magnús horfinn úr rit-
stjórninni, en ritið kom þá út til 1955,
og bæði þá og á dögum „Nýs Helga-
fells,“ 1956—59, stóð Tómas að rit-
stjórn þess ásamt fleirum. Þar að auki
stýrði Tómas tímariti M.F.A., „Mönn-
um og menntum,“ 1951—52.
Nú er það alkunna, að Tómas Guð-
mundsson er með skemmtilegri mönn-
um i viðkynningu, hrókur alls fagn-
aðar á góðu dægri og aufúsugestur í
hverju samkvæmi þar sem glaðir gleðj-
ast með glöðum. Af andriki hans,
spaugsyrðum og hnyttnum tilsvörum
Tómas Guðmundsson skáld.
o '|cgu-co .
CKXJLsgSr-) c»J2JLccco
Rithönd Tómasar Guðmundssonar.
43