Samvinnan - 01.12.1981, Blaðsíða 39

Það sló óhug að mönnum og djúp sogin
frá hafinu blönduðust þungum andardrætti
þeirra sem reyndu að sofa ...
inn og sumt virtist guð ekki einu sinni
vita heldur. Já það hafði presturinn
sagt, og þvi var það í rauninni ekkert
óeðlilegt, þótt sitthvað vefðist fyrir
honum Jóni í Möl.
En þetta má þó ekki misskilja. í
rauninni var honum sama um allar
ráðgátur kirkjunnar og sýsluskrifstof-
unnar. í hans huga var i rauninni að-
eins ein ráðgáta til, og hafði verið
lengi. Það var með bátana sem slitu
segulnaglann og rak til hafs. Með ein-
hverjum hætti hafði sú saga komist á
kreik í þorpinu, að suma þá báta sem
slitnuðu af legunni ræki nokkrum vik-
um siðar inn á ákveðna vík vestur i
Kanada. Menn höfðu séð þar kunnug-
lega dekkbáta, sem nú gengu aftur til
fiskveiða við fjarlæga strönd, með
fundvísa erlenda sjómenn um borð.
Menn sem töldu sig aðeins hafa orðið
fyrir sérstakri heppni, að finna heilan
dekkbát á reki, sem kominn var til
þeirra úr öðrum heimi.
Já, það var meira segja unnt að
ganga að þessum bátum á ákveðnum
stað, sagði fólkið. rétt eins og þeir
hefðu komið með póstskipinu. Engar
snilldir voru það við að eignast bát,
hugsaði Jón með sér og fékk sér sopa
af baunakaffinu, og i rauninni kveið
hann kannske meira fyrir að missa
sinn bát svoleiðis, sumsé i hendur á
illryski, en láta hann brotna í fjörunni
í spón, murkast þar úr skipi í sprek.
Nóttin lagðist til svefns eftir að
hafa breitt yfir sig hvíta snjó-
breiðu og stjörnur blikuðu á
himni. Þetta var undarlegur friður og
jafnvel hafið virtist halda niðrí sér
andanum, þótt þung alda væri á
skordýpinu einsog alltaf.
En sú dýrð stóð ekki lengur en aðrar,
því undir morgun hrönnuðust brúna-
þung ský yfir norðurhimininn, en ljós
var til landsins, og áður en varði var
hann skollinn á með stórasunnan og
kafaldi, eða regni, allt eftir þvi hvar
menn stóðu undir fjallinu. Aflands-
vindur og varla stætt, þegar enn var
talsvert til birtingar. Menn vöknuðu
við storminn og reyndu að hyggja að
bátunum, því það var ávallt fyrsta
hugsunin, en það var hvorki stætt, né
heldur að sæist út úr augum, og svo
bætti sandfokið ekki úr skák, því alltaf
náði stormurinn í sand, hvurnig sem
stóð á hita eða vætu.
Það sló óhug að mönnum og djúp
sogin frá hafinu blönduðust þungum
andardrætti þeirra sem reyndu að
sofa, eða vera á ferli útivið.
Stormurinn stóð i tvo daga. Aflands-
vindur i tvo daga, og þegar reiðin rann
af himninum, kom í ljós að tvo báta
vantaði á leguna, Unu og Barða.
Nú kynni einhver að halda, að áföll
hefðu orðið mikil i Möl út af bátstap-
anum, en svo var ekki. Jón hafði búist
við þessu. Svona einhvern daginn og
Anna líka.
GLEÐILEG JÓL
og farsœlt komandi ár
Þökkum viðskiptin á liðnum árum
KAUPFÉLAG KRÓKSFJARÐAR
Króksfjarðarnesi
KAUPFÉLAG HAFNARFJARÐAR
óskar starfsfólki og viðskiptavinum
GLEÐILEGRA JÓLA
Þökkum gott samstarf og viðskipti
á liðnum árum
KAUPFÉLAG HAFNARFJARÐAR
Hafnarfirði
39