Samvinnan - 01.12.1981, Blaðsíða 47

Samræður Portúgala fara mjög oft fram
uppi á háa c-inu og engu er líkara en fólk sé
að húðskamma hvert annað ...
Túristar setja orðið mik-
inn svip á götulífið og komið
hefur verið upp einni göngu-
götu með fremur dýrum
verslunum og litlum útiveit-
ingastöðum og gæti þetta
verið á nærri hvaða stað
sem er í heiminum. En ör-
skammt frá versluðum við i
stóru markaðshúsi bæjar-
búa, þar sem selt var græn-
meti, ávextir, nýbakað
brauð og kjötvörur og ekki
er langt í þröngar, hellu-
lagðar götur, þar sem múl-
dýr gegna stundum hlut-
verki sendibíla.
Oft snæddum við kvöld-
verð i Portimao og í fyrsta
skipti voru það grillaðar
sardínur niðri við höfnina.
Þar fer matsalan fram úr
mismunandi hrörlegum og
(ó)þrifalegum skúrum, en
hreinir pappírsdúkar eru á
borðum úti á sjálfum hafn-
arbakkanum. Þarna var
mikil örtröð að komast í
sardínuátið og við fengum
ekki borð fyrr en við síðasta
skúrinn, rétt undir stóru
brúnni yfir ána. Þar réði
ríkjum stjórnsöm kerling
með rifinn og skitugan strá-
hatt, í svörtum kjól og siðri
óhreinni sloppsvuntu utan-
yfir og berir sigggrónir hæl-
ar og tær stóðu útúr töflun-
um. Hún raðaði gestum
ákveðið til borðs og kallaði
síðan hástöfum: „Emilía,
Emilía“, i tvær litlar negra-
stelpur, sem sáu um upp-
vartinguna. Tveir karlar
með hatt og derhúfu sáu
um að grilla á fitugri og
sótugri rist yfir opnum eldi
fast við borðið okkar og við
sátum svo þarna í eimyrj-
unni sem og aðrir gestir
eftir endilöngum hafnar-
bakkanum. Sannast að segja
minnti þetta mig á það,
þegar fólk var að svíða svið
yfir opnum eldi í gamla
daga, en nú var bara öðru-
vísi lykt af reykjarkófinu.
Sardínurnar voru settar
beint á plastdiska og komið
með þær á borðin. Þær voru
svo borðaðar með haus og
hala og öllum innyflum.
Með þessu var borið brauð,
soðnar kartöflur eða græn-
metissalat, sem samanstóð
af tómötum, papriku, lauk
og olívum í ofurlítilli olíu.
Flestir drukku með þessu
Vino verde (Græna vínið),
Portúgalskar
konur í þjóð-
búningum.
(Teikning: Ámi
Elfar).
47