Samvinnan - 01.12.1981, Blaðsíða 45

hlátur, þegar það sá þetta
fyrirbæri og fæstir gátu
stillt sig um að klappa hon-
um á kollinn.
Fólk var duglegt að vaða
og synda i sjónum, sem var
21—23 stiga heitur, margir
léku sér á seglbrettum,
nokkrir á sjóskíðum og hægt
var að leigja n.k. gondóla til
að róa á og einnig voru
menn með vélbáta að
sveima þarna um og reyndu
að selja strandgestum báts-
far. Tveir timburflekar
voru við festar um 200 m frá
landi og þangað syntu
mestu garparnir. Margir
létu sér nægja að ganga í
flæðarmálinu eftir langri
ströndinni og tina fagur-
lagaðar skeljar á milli þess
sem þeir lágu ýmist í sólinni
eða undir sólhlífum, dorm-
uðu eða lásu eða bara
horfðu á margbreytilegt
mannlífið í kringum sig.
Portúgalirnir komu marg-
ir hverjir með eigin sólhlíf-
ar og garðstóla. Heilan dag
virti ég fyrir mér virðulega
fjölskyldu. — Matrónan
(sennil. milli fertugs og
fimmtugs) klædd kálfasíð-
um léreftskjól með breiðum
hlýrum og hafði lítinn hatt
á höfði til varnar sólinni,
sat guðslangan daginn i
garðstól og prjónaði stans-
laust hnausþykka ullar-
peysu, óð þó einu sinni eða
tvisvar fram i sjóinn upp að
ökklum. Eiginmaðurinn leit
í blöðin á milli þess sem
hann dormaði í sólinni eða
bleytti örlitið í sér í sjónum.
Dóttir og tengdasonur lágu
framan við þau á handklæð-
um i sandinum, daman í
fínum blágrænum sundbol
(ekki bíkini) og herrann í
nokkuð efnismikilli sund-
skýlu. Þau skruppu i sjóinn.
þegar degi var tekið að halla
með sundblöðkur og gler-
augu. Þegar heim skyldi
haldið, sá matrónan um að
tína saman hafurtaskið,
húsbóndinn hafði nóg að
gera við að þurrka sér og
tensa sig til. — Hið næsta
þeim lágu mestallan daginn
tvær ljóshærðar, brjósta-
berar, norrænar stelpur
með kolsvartan kvið.
• Ósnortið líf landsmanna
í fyrstu varð ég fyrir von-
brigðum með dvalarstaðinn,
algjöra túristabyggð, aðeins
örfárra ára gamlan. Óneit-
anlega var þó notalegt að
hafa öll þessi þægindi og
þarna er mjög gott fyrir
fjölskyldufólk að vera, geta
t.d. sparað sér að kaupa all-
an mat á veitingastöðum.
En sem betur fer þurfti
ekki langt að fara til að
kynnast næstum ósnortnu
lífi landsmanna. Aðeins var
um 7 mínútna gangur yfir í
litla fiskimannabæinn Alvor,
sem stendur við lón, sem
nær nokkuð inn í landið.
Fyrst komum við að rað-
húsum, sem gætu verið héð-
an úr Garðabænum. Fínt
einbýlishúsahverfi er líka
þarna í útjaðri þorpsins með
flísalögðum húsum, boga-
dyrum og gluggum. trjá-
görðum og blómskrúði. En
Torg í Lissabon.
Við vörðum 2
dögum af þess-
um hálfa mán-
uði í ferð í bíla-
leigubíl til Lissa-
bon; um 600 km.
leið fram og til
baka. (Teikning:
Árni Elfar).
45