Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.08.1922, Síða 34

• 80 Tímarit íslenskra samvinnufélaga.
sýslu og Húnavatnssýslu yrði sérstakt kaupfélag, og mun
það liafa vakað fyrir þeim, sem mest hugsuðu um þetta
mál þeim tíma í vestur liluta Húnavatssýslu, að hentug-
ast væri að öll Húnavatnssýsla og Strandasýsla mynduðu
eitt öflugt kaupféag, sem nefnast skyldi Húnaflóafélag, eða
með öðrum orðnm, að reisa aftur upp hið forna Húnaflóa-
félag, sem þá hafði legið í gröf sinni nær því 20 ár, en
að starfssvið þessa nýja félags væri einungis bundið við
sveitirnar í kringum Húnaflóa. Þessi hugsun verður glögg-
lega lesin út úr bréfum þeirra Sigurðar Jónssonar á Lækja-
móti, Baldvins Eggertssonar í Helguhvammi og þó sér-
staklega Jóns Skúlasonar á Söndum, er þeir sendu fund-
arboðendum þeim sem áður eru nefndir sem svör upp á
fundarboðið.
Á Blönduósfundinum 16. desember mættu auk fund-
arboðendanna þessir fulltrúar: Síra Jón Pálsson á Hösk-
uldsstöðum, Árni Á. Þorkelsson á Geitaskarði, Sigurður
Sigurðsson á tHúnsstöðum, Jón Ólafsson á Sveinsstöðum,
Jón Hannesson í Þórormstungu og Þorlákur Þorláksson í
Vesturliópshólum. Eundarstjóri var kosinn Jón Guðmunds-
son á Guðlaugsstöðum og fundarskrifari Þorleifur Jónsson
á Syðrilöngumýri.
Pyrst var rætt um félagsstofnun og var eftir nokkrar
umræður samþykt í einu hljóði að stofna pöntunarfélag
fyrir Húnavatnssýslu.
Því næst var rætt um hvernig félag þetta skyldi fá
vörur þær sem félagsmenn pöntuðu.
Á þeim tíma skiftu flest pöntunarfélög og kaupfélög
landsins, sem á fót voru komin, við Louis Zöllner & Co.
í Newcastle, og voru viðskiftin þannig, að hann lánaði
þeim peninga fyrir útlendu vörurnar, og seldi svo íslenzk-
ar vörur fyrir þau.
Stöku menn höfðu þá fengið ótrú á viðskiftum við
Zöllner, sem mun þó að mestu hafa verið runnið frá
kaupmönnum, sem var meinilla við kaupfélögin og reyndu
því á allan hátt að gjöra umboðsmann þeirra tortryggi-