Andvari - 01.01.1952, Side 19

andvaiu
Sveinn Björns'son
15
herrastöðuna, þá virtist mér ekki gerlegt að hafna tækifærinu. —
Mér virtist herra Sveinn Björnsson uppfylla öll þessi skilyrði.“
Þessi ummæli Jóns Magnússonar bera með sér, hvílíkt traust
hann þá hefur borið til Sveins Björnssonar. Svipað kemur fram
í umræðum um frumvarpið á Alþingi. Ýmsir þingmenn óttuð-
ust kostnað, er af þessu mundi leiða og erfitt yrði undir að rísa,
en sumir sættu sig við það, vegna þess hve heppilegur maður
valdist í sendiherrastöðuna. Það er því engum vafa bundið, að
Sveinn Björnsson var þá búinn að afla sér álits og trausts á Al-
þingi, ekki einungis samherja sinna, heldur allra þingmanna.
Á Alþingi 1924 var mikill spamaðarhugur ráðandi. Var þá
talsvert fylgi fyrir því að leggja sendiherraembættið í Kaupmanna-
höfn niður í sparnaðarskyni. Sendiherrann baðst því lausnar,
fluttist til Reykjavíkur og tók þar upp fyrri störf sín, en Jón
Krabbe veitti sendiráðinu forstöðu. Þingmenn komust þó brátt
á þá skoðun, að slíkur sparnaður myndi naumast borga sig. Ríkis-
stjórn íslands fékk því Svein Bjömsson til þess að taka við sendi-
herraembættinu aftur í júní 1926. Úr því var hann óslitið sendi-
herra í Kaupmannahöfn til 1940.
Nú ber þess að gæta, að allt þetta árabil var Sveinn Björns-
s°n eini sendiherra bins íslenzka ríkis. Þótt hann hefði sendi-
herraumboð aðeins í Danmörku allan þennan tíma, rná þó telja,
að raunverulega liafi hann gegnt mörgum störfum, er sendiherr-
ar fjalla um, miklu víðar. Hann var formaður fjölmargra samn-
inganefnda varðandi verzlun og viðskipti við flest helztu við-
skiptalönd íslands. Hann mætti á alþjóðaráðstelnum fyrir íslands
hönd víða urn lönd og fleira mætti tclja. Sendiherrann kynntist
a þennan hátt fjölda manna lrá hinum ólíkustu þjóðum. Má
fullyrða, að hann hafi alls staðar kynnt sig þannig, að menn bám
hl hans traust og virtu hann sem virðulegan fulltrúa þjóðar sinn-
ar- Þetta kynningarstarf sendiherrans hjá mörgum þjóðum hefur
oiðið hinu lítt þekkta og einangraða íslenzka ríki til ómetanlegs
8agns. Þá má ekki undanfella, að heimili sendiherra Sveins
björnssonar og hans ágætu konu, í Kaupmannahöfn, var viður-