Andvari - 01.01.1952, Blaðsíða 28

24
S teingrímur S teinþórsson
ANDVARJ
setans var flutt að BessastöSum og lá þar á börum í viðhafnar-
salnum.
Utför forsetans fór fram laugardaginn 2. febrúar. Fór fyrst
fram húskveSja á forsetasetrinu. Þar voru aSeins nánustu vanda-
menn viSstaddir. Þá var minningarathöfn í anddyri Alþingishúss-
ins. Þá fór fram kirkjuleg athöfn í dómkirkjunni. LíkiS var síSan
flutt í Fossvogskapellu. Voru þar fluttar hinstu kveðjur. Lík
forsetans var brennt. Þann 14. júlí fór fram athöfn á Bessastöðum.
Var þá gengið frá ösku forsetans í kirkjugarði staðarins.
Fjöldi fólks var við útför forsetans, svo að slíkur mannfjöldi
mun aldrei hafa verið viðstaddur nokkra jarðarför hér á landi
fyrri. Sendiherrar þeir, sem búsettir eru hér á landi, voru allir
viðstaddir. Nokkrir þjóðhöfðingjar útnefndu sérstaka fulltrúa til
þess að vera viðstadda fyrir sína hönd. Hermansen, kirkjumála-
ráðherra Dana, mætti fyrir hönd dönsku ríkisstjórnarinnar. Fjöldi
samúðarskeyta barst frá fjölmörgum þjóðlöndum. Þótt þessi samúð
og virðing, sem erlendir þjóðhöfðingjar, ríkisstjórnir, stofnanir
og einstaklingar sýndu hinum látna forseta og þjóð okkar með
hluttekningu sinni og þar kæmi greinilega í ljós, hve víða for-
setinn var þekktur og hve mikið hann yfirleitt var virtur, þá var
þó annað, sem þessi útför bar enn áþreifanlegar vott um. Hún
var órækur vitnisburður urn það, hve Sveinn Björnsson forseti
var ástsæll og mikið harmaður af þjóð sinni. Svipur fólksins og
allt látbragð útfarardaginn bar þess vott. Við Alþingishúsið og
dómkirkjuna var fjöldi fólks, og þar sem líkfylgdin fór um stóð
fólk berhöfðað í þéttum röðum. Enginn reyndi að ryðjast fram
fyrir annan, heldur stóðu þögulir og prúðir. Útlendingar, sem
þama voru við, höfðu orð á því, hve fólkið kæmi vel fram. Það
lýsti sér djúp hryggð en jafnframt virðing og ástúð úr svip hvers
rnanns, er þjóðhöfðinginn var kvaddur. Það var hlýr, en virðu-
legur blær, sem hvíldi yfir allri athöfninni, og það var fyrst og
fremst fólkið sjálft, er utan veggja stóð, meðan útförin fór fram,
er skapaði þann blæ.
Þá varð mér Ijóst, að herra Sveini Bjömssyni hefði á þeim