Fálkinn - 20.07.1960, Blaðsíða 7

Mannfjöldinn í Almannagjá fyrsta
tals á annað hundrað. 1 Þingvalla-
bænum var Gústaí síðar Sviakonungi
ætlaður samastaður, sömuleiðis Ól-
afi núverandi Noregskonungi, sem
varð að hætta við ferðina á siðustu
stundu og sendi þá konungur sem
fulltrúa sinn hingað T. Andersen-
Rysst siðar sendiherra. Enn fremur
bjó Torvald Stauning forsætisráð-
herra í Þingvallabænum. En í Val-
höll bjuggu fulltrúar þeirra ríkja,
sem boðið hafði verið að taka þátt
í hátíðinni. Sumir þeirra fóru þó til
Reykjavíkur á hverju kvöldi og gistu
í herbergi sínu þar — á Hótel Borg
eða Hótel Island.
En tignasti gesturinn, Kristján
X. — síðasti konungur Islands —
bjó í konungshúsinu á Þingvöllum.
VESTUR-ÍSLENDINGAR
FJÖLMENNA.
Eitt af því, sem setti svip á Alþing-
ishátíðina, var koma landa vorra í
Vesturheimi þangað. Opinber nefnd
hafði verið skipuð af Þjóðræknisfé-
laginu til þess að sjá um ferðina, en
út af einhverju ósamkomulagi, sem
hér verður ekki rakið, klofnaði sam-
starf Vestur-íslendinga og stofnaði
minnihlutinn sérstaka sjálfboðaliðs-
nefnd og tók sér skip á leigu hjá
Cunard-félaginu. Mestar framkvæmd-
ir þessarar nefndar mun Þórstína
heitins Jackson-Walters hafa haft. En
stærri hópurinn kom hingað með
skipinu ,,Minnedosa“. Mér er enn í
minni þegar það skip kom. Varðskip-
ið Óðinn fór á móti því út í flóa með
hátíðarmorguninn. Sýslumerkin sjást
forseta sameinaðs þings, hátíðar-
nefndina og aðra fyrirmenn um borð,
og blaðamenn fengu að fljóta með.
Varð nokkur töf á að finna skipið,
því að blindþoka var. En það tókst að
lokum og nú tæmdust farþegar Óð-
ins yfir í hið stóra skip og hófst nú
hátíðleg móttaka gestanna i stærsta
borðsal skipsins. Við blaðamenn vor-
um uppi á svölum, þar sem við sáum
yfir hópinn. Tvo menn rak ég augun
í, annan vegna þess hve hann var hár
og gildur, hinn vegna þess hve mér
f annst hann f ríður og Islendingslegur.
Sá stóri reyndist vera norskrar ætt-
ar; Burtness hét hann og var opinber
fulltrúi Congressins í Washington.
Hinn maðurinn, sviphreinn og með
mikið svart hár, óklippt í hnakkanum
og dálítið ýft, eins og sjá má á göml-
um myndum frá síðustu öld, var
Gunnar B. Björnsson, íslandsfulltrúi
Minnesota-ríkis og fyrsti Vestur-ís-
lendingur, sem gaf út blað á ensku.
Hann tók til máls skömmu síðar og
sjaldan hefur íslenzkt mál hljómað
betur í eyrum mínum en þá.
Vestur-Islendingarnir bjuggu flest-
ir á Elliheimilinu, nema opinberu
fulltrúarnir, sem voru á Hótel Is-
land, og svo ýmsir, sem áttu hér ætt-
ingja og vini, sem tóku á móti þeim.
Aðeins tvo af farþegunum þekkti ég
persónulega frá fyrri tíð, það voru
vinir mínir úr skóla, Ragnar heitinn
Kvaran og Sigfús frá Höfnum. Þeir
ílentust hér báðir, enda mun hvorug-
ur hafa ætlað sér að verða vestra til
frambúðar. Þarna var líka í hópnum
á víö og dreif í mannfjöldanum.
frægur og svipmikill maður, dr.
Brandson, víðkunnur maður vestra
fyrir læknisafrek sin. Ef ég man rétt
var hann einn af forustumönnunum
i heimferðarnefnd Þjóðræknisfélags-
ins.
BLAÐAMENN Á
ALÞINGISHÁTlÐINNI.
Nokkrir blaðamenn og ljósmynd-
arar komu með þessu skipi að vestan,
en langflestir voru þeir úr austurátt.
Sá, sem þetta ritar, var ritari Blaða-
mannafélagsins um þessar mundir og
hafði þvi allmikið afskipti af þjónum
stórveldis svertunnar. Kjaran fram-
kvæmdastjóri hafði séð blaðamönn-
um fyrir miðstöð I húsi Helga Magn-
ússonar & Co í Hafnarstræti og enn
fremur leyft að ráða tiu leiðbeinend-
ur til fylgdar blaðamönnum. Völd-
ust aðallega til þessa unglr, málfróð-
ir stúdentar, og eru margir þeirra nú
þjóðkunnir menn. En sá var gallinn
á, að Þingvalladagana þurftu flestir
þeirra að taka þátt í norræna stúd-
endamótinu líka, og fráskákuðu sér
því stundum meir en góðu hófi
gegndi. Það var ensku- og frönsku-
mælandi loftskeytamaður, sem dugði
bezt í blaðamannatjaldinu á Þing-
völlum.
Blaðamennirnir bjuggu flestir í
Kvennaskólanum, en nokkrir, sem
komu með „Hellig 01av“ frá Norður-
löndum, gistu þó í skipinu. Tveir
blaðamenn voru komnir nokkuð
löngu fyrir Alþingishátiðina; annar
þeirra var dr. A. Nygren, sem sendur
Falkinnt 24. tbl. 1960
7