Fálkinn - 20.07.1960, Blaðsíða 14

Caterína Vaíente -
goð æskunnar
Líklega er hún eina filmudísin í
heimi, sem á íslenzkan reiðhest. —
Maðurinn hennar gaf henni folann,
í afmælisgjöf þegar hún varð 28 ára
í janúar s.l. Hún er ítölsk að ætt en
fæddist í Paris, því að þar voru for-
eldrar hennar stödd með sirkus sinn,
er Caterina kom í heiminn. Hún hef-
ur verið á flakki lengst af æfinni og
þess vegna talar hún átta mál, m. a.
dönsku og sænsku. Hún var snemma
þjálfuð í sirkuslistum, lærði að dansa
og steppa 5 ára og sömuleiðis á gít-
ar, en nú kann hún á 8 hljóðfæri ■—-
og á bíl að auki.
En það var söngurinn, sem gerði
hana vinsæla. Plún var undrabarn og
röddin náði yfir þrjár áttundir. En
hún varð ekki mesta söngdís Evrópu
fyrirhafnarlaust. Nú seljast Polydor-
plöturnra hennra meira en nokkrar
aðrar í Evrópu: „Fiesta Cubana“,
„Temptation", „If Hearts could talk“
og „This Estacy". — Og síðan fyrsta
kvikmyndin hennar kom, 1954,
„Mannequin i Rio“, hafa margar
frægar bætzt við. Þær síðustu eru
„Casino de Paris“, „Bravo, Caterina"
og „Syngdu fyrir mig, Caterina".
Á stríðsárunum var erfitt hjá sirk-
usfólki. Tólf ára varð Caterina að
ráða sig til snúninga á gistihúsi. En
það var táp í henni og hún söng og
trallaði meðan hún var að þvo gólf-
in og búa um rúmin. En þáttaskipti
urðu í æfi hennar, er hún réðst til
Hansa-fjölleikahússins í Hamborg.
Foreldrar hennar vildu ekki missa
hana frá sirkusnum, en hún hafði
betur.
Þar kynntist hún „sjonglörnum"
Erik van Aro og þau giftust. Og nú
fór hún fyrir alvöru að helga sig
söng og kvikmyndaleik. Hún söng op-
inberlega í fyrsta skipti 1952 í Sviss,
hjá Cirkus Grock. Og þá varð hún
fræg um alla álfuna í einni svipan,
því allir fylgjast með því, sem gerist
hjá Grock.
Síðan hefur hún verið síhækkandi
stjarna. Engin söng- og leikkona í
Evrópu er eins mikið dáð og Cater-
ina Valente.
Hún á heima í Rathenaustrasse 6,
Mannheim, V.-Þýzkalandi.
★
Vitið þér...?
að JAPANIR ERU sérstaklega
hrifnir af sjónvarpinu?
Nú eru yfir 2 milljón sjónvarps-
tæki í Japan, og sjónvarpstækja-
smiðjurnar framleiða kringum 100
þúsund tæki á mánuði. í Tokio
einni eru sex sjónvarpsstöðvar, sem
senda út myndafréttir samtals 50
tíma.
að engir fara eins oft í bíó og
Englendingar?
Að meðaltali fer hver Englend-
ingur —■ að meðtöldum ómálga
börnum og gamalmennum — 21
sinni í kvikmyndahús á ári. Næst-
mesta kvikmyndahúsasóknin er í
Austurríki, Canada og ísrael. Þar
koma landsbúar að meðaltali 15
sinnum í kvikmyndahús á ári.
— Hefurðu séð hvað hann
Bjössi er duglegur? sagði
pabbi við mömmu. Nú hefur
hann skrúfað hjólið á bílinn
sinn sjálfur, með skrúfjárn-
inu mínu. Hann hefur náð í
það í verkfærakassanum ...
Pabbi komst ekki lengra.
Því að nú heyrðist svo hátt
org í Bjössa, að það heyrðist
um allar þrjár hæðirnar í hús-
inu. Og mamma kom hlaup-
andi, hún hafði verið að vefja
ketdeigi inn í kál og hefur
ekki tíma til að hlusta á allt,
sem pabbi segir. Hún kom að
Bjössa með skrúfjárnið og
bílinn, en blóðið lagaði úr
fingrinum á honum, og þess
vegna orgaði Bjössi og þagn-
aði pabbi, en mamma hljóp
út eftir plástri.
— Hvað átti strákurinn að
vilja í smíðatólakassann
minn? sagði pabbi önugur. —
Þú ættir svei mér að líta bet-
ur eftir stráknum þinum,
smíðatólunum ... skrúfjárn
geta verið hættuleg ... Hvað
ertu að hugsa? Ég meina ...
það er að segja ... nei, það
var ekki neitt, ég sagði ekki
neitt — nei, ekki neitt.
En mamma sagði sitt af
hverju í staðinn. Um að feð-
ur ættu ekki að vera montn-
ir af litlum, saklausum börn-
um, sem leika sér að skrúf-
járnunum þeirra og biluðum,
gömlum bílum, sem feðurnir
ættu að gera við sjálfir. Og
hún sagði, að það væri skað-
laust þó að pabbi hirti ofur-
lítið meira um drenginn sinn
sjálfur og...
Pabbi heyrði ekki meira, því
að hann var farinn út í leik-
fangabúð. Og þar keypti
skrúfjárn úr tré. Og nú varð
Bjössi glaður aftur. — Og
mamma hélt áfram við ket-
deigið og kálið. Og svo setti
pabbi smíðatólakassann sinn
upp í efstu hilluna í skápnum.
14
Fálkinn, 24. tbl. 1960