Fálkinn - 20.07.1960, Blaðsíða 23

í að eignast. Hann beygði sig niður
og œtlaði að grípa stafinn, en þá
reis drengurinn upp og sagði: „Staf-
ur minn, berðu nú.“ Og þá skipti eng-
um togum, að stafurinn fór á loft
og lúbarði veitingamanninn, svo hann
hrökklaðist æpandi og veinandi úr
einu horninu í annað.
,,Æ, æ,“ kveinaði hann, láttu ólukk-
ans stafinn hætta, þá skal ég skila
þér bæði dúknum og hafrinum, æ, æ,
æ, æ!“
Þá sagði drengurinn stafnum að
hætta barsmíðinni og hlýddi hann því
strax. Veitingamaðurinn varð dauð-
feginn og fór þegar til að sækja dúk-
inn og hafurinn.
Drengurinn fór svo með allt saman
heim til gömlu konunnar og þið meg-
ið vera viss um, að það urðu dýrðir
og allsnægtir í kotinu upp frá því.
Og þetta var sannarlega góð borgun
fyrir mélið.
130 351 344 151 158 323 316 179
302 193 200 281 274 221 228 253
246 249 256 225 218 277 284 197
298 183 176 319 326 155 148 347
141 340 333 162 169 312 305 190
291 204 211 270 263 232 239 242
235 260 267 214 207 288 295 186
309 172 165 330 337 144 137 358
Töfra-ferhyrningurinn.
Alltaf verða einhverjir til að búa
til „töfraferhyrning“ fyrir ártal yfir-
standandi árs. Hérna er einn. Hvort
sem pú ieggur dálkana saman lárétt
eða lóðrétt, þá verður útkoman allt-
af 1952, og eins verður ef pú leggur
saman tölurnar í skálínunum milli
horna.
FELUMYND
Dóttir greifans átti að fara í öku-
ferð, en Kljóp í burtu og faldi sig.
Getið þið fundið hana?
Sannarlegt letidýr
Letidýrvð á heima í Suður-Amertku.
Það er skrítið kvikindi. Þegar það
hreyfir sig, fer það ofur hægt. Það
hangir neðan á greinunum á löpp-
unum, en er aldrei ofan á þeim.
Enda eru allir kraftarnir í löpp-
unum, en allir búkvöðvar linir.
— Á öðrum hitabeltisdýrum eru tog-
hár á bakinu, svo rigningin hrökkvi
betur af, en á letidýrinu eru þessi hár
á maganum, því að hann veit alltaf
upp.
SKRÍTJL UR
Óli var fimm ára og hefur fengið
að fara með foreldrum sínum I leik-
hús til að sjá ballett. — Allt í einu
spyr hann móður sína:
„Hvers vegna fá þeir ekki lengri
stelpur til að dansa, svo að þær þurfi
ekki að tylla sér á tærnar?"
★
★
Indíáni kom á manntalsskrifstof-
una og bað um að fá nafnabreytingu.
Nafnið hans væri svo óþægilega
langt.
— Hvað heitið þér núna?
— Ég heiti: Höfðinginn Eimreiðar-
blístran mikla.
-— Og hvað viljið þér þá heita í
staðinn?
— Bö!
★
— Varstu ekki hissa, þegar þú frétt-
ir að Níls væri orðinn læknir?
■— Nei, ekki vitund. Hann skrifaði
svo hræðilega þegar við vorum sam-
an í skólanum.
— Pabbi — fékkstu fótboltann minn?
— Ég er nýbúinn að kaupa reiðhjól
handa stráknum mínum. Hann er
hálfgert vandræðabarn, sem kallað
er, og ekki veit ég hvort hann tekur
sig á, þegar hann fær hjólið. En hann
kemst þó að minnsta kosti lengra
burtu frá okkur.
★
— Hvað takið þið fyrir trúlofunar-
tilkynningar hérna í Þriðjudagsblað-
inu?
— 75 aura fyrir millimeterinn.
— Skelfing er bað dýrt. Hann
Gubbi minn er 192 sentimetrar á
sokkaleistunum, sjáið þér ...
★
— Hérna eru tíu krónurnar, sem
ég skulda þér.
— Þú skuldar mér engar tíu krón-
ur.
— Jú. Ef þú vilt lána mér tuttugu
krónur þá skulda ég þér tíu.
*
Stangarveiði og gort eri mestu á-
stríður Ársæls bæjarfulltrda. Og nú
er hann að segja frá stóra laxinum,
sem hann veiddi í Grimsá í sumar.
— Hann var svo stór, að þegar ég
ljósmyndaði hann vóg myndin 28
pund.
★
— Hálló! Hálló! Það er mús í kjall-
anum.
Faikinn, 24. tbl. 1960
23