Fálkinn - 11.07.1962, Qupperneq 19

lltllPfllÉI
til þess að auðveldara sé að fylgjast með
ferðum þeirra.
Hvalveiðar og hvalskurður hafa oft
verið sveipaðar nokkrum ævintýra-
ljóma, einkum sökum þess að vinnan
gefur verkamönnunum mikið í aðra
hönd. En sé litið á aðra hlið málsins,
kemur fljótlega í ljós, að þetta er erf-
itt starf og verkamennirnir vissulega
verðir launanna. Líf skipverjans á hval-
bátunum er erilsamt. Sólarhringnum er
skipt niður í vaktir, tvær 6 tíma vaktir,
og þrjár fjögurra tíma vaktir. Standa
menn þá venjulega 10 tíma annan sól-
arhringinn, en 14 tíma hinn. Ef hvalur
er skotinn, þá er ræst og og kallaðir út
þeir hásetar, sem frívakt eiga. Tveir
hásetar standa á vakt með stýrimanni
og skiptast þeir á að stýra og kíkja
eftir hvalblæstri. Tunnumaður heitir sá
sem gefur gætur að hvalblæstri.
Þegar tunnumaður tilkynnir, að hann
hafi séð hval, er ferðin aukin nokkuð
og hvalskytinn fer fram á hvalborð og
tekur mið. Ef svo ber til, að hvalurinn
sést ekki, þegar komið er á staðinn, er
hraðinn minnkaður og jafnvel stanzað.
Heppnin er ekki alltaf förunautur
hvalveiðimannsins.
Algengustu hvalir, sem nú eru veidd-
ir, nefnast reyðar-hvalir og búrhveli.
Þegar verið er að skjóta á reyðarhval
þarf oft að bíða 7—20 mínútur ef hann
er í kafi. Búrhvalurinn er hins vegar
erfiðari viðureignar, hann getur verið
allt að 50 minútur í kafi. Búrhvalur-
inn er stundum kallaður spermur.
Hann er mesta furðuskepna, en góðar
eru af honum afurðir, lýsi mikið og
góð búbót, ef í honum finnst ambra,
sem notuð er í ilmvötn víða. Það fylgir
Myndin hér á síðunni til vinstri: Séð
heim að hvalstöðinni í Hvalfirði. Stóra
myndin hér að ofan sýnir okkur hval-
skurð og myndin hér til hægri er af
einum flensara, Halldóri Blöndal,
stud. jur.
EALKINN
19