Fálkinn - 11.07.1962, Page 36

LITLA SAGAN
E’rh. af bls. 28
Burðarmennirnir settu skápinn frá
sér og sneru lyklinum í skránni.
— Lítið bara á ungfrú. Skápurinn
er alveg tilbúinn til notkunar, sögðu
þeir og flýttu sér niður stigann. Ungfrú
Rósa flýtti sér að þakka þeim fyrir og
hélt áfram að lesa ástarsögu þá, sem
hún hafði verið niðursokkin í, þegar
flutningamennirnir komu og trufluðu
hana í lestrinum. Ungfrú Rósa las mikið
og ekkert nema ástarsögur. Hvað feg-
urð snerti, var hún ekki hrífandi fögur,
og þess vegna höfðu biðlarnir verið
næsta fáir. Satt að segja, hafði enginn
beðið hennar enn þá.
En hún gat þó alltaf lesið um hina
miklu og sönnu ást.
Hún las til miðnættis. Þá fór hún í
rúmið, en áður hafði hún rannsakað,
hvort nokkur lá undir rúminu eða ein-
hver stæði á bak við gluggatjöldin.
Þar var enginn maður.
Hún ætlaði einmitt að fara að teygja
sig út eftir slökkvaranum og slökkva
ljósið, þegar skápdyrnar hrukku upp
og Bob Twist gekk út á gólfið. Hann
leit syfjulega út.
— Hvar er ég? umlaði hann næstum
óskiljanlega.
Ungfrú Rósa þaut upp úr rúminu og
æpti:
— Hjálp — karlmaður.
Svo tók hún í sig kjark, stökk upp
úr rúminu, þaut til dyranna, læsti
þeim . . . og gleypti lykilinn.
—v—
36
FÁLKINN