Fálkinn - 10.07.1963, Blaðsíða 13

Seinna spiluðu karlmennirnir bridge,
en Dóra Freeling sat hjá þeim og prjón-
aði. Klukkan 22.30 gekk Jasper til sæng-
ur og Quarles fylgdi honum til svefn-
herbergis hans.
— Hvernig líður yður? spurði Quar-
les.
— O — reglulega vel, svaraði Jasper
varfærinn, en fór svo þegar að barma
sér: — En það er ekki fyrr en um
miðja nótt, að kvalirnar ....
Quarlas greip fram í fyrir honum:
— Þér megið alls ekki borða eða drekka
neitt meira í kvöld. Skiljið þér það?
Jasper Benton kinkaði kolli, dálítið
kindarlegur á svipinn.
— Borðið þér alltaf jafnkröftuga
fæðu og þér gerðuð í kvöld?
— Hvað? Ó, já. Benton leit út fyrir
að vera undrandi yfir slíkri spurningu.
— Þér skiljið — ég finn ekkert bragð
af matnum, ef hann er ekki steiktur.
— Og þér verðið ekki var við nein
óþægindi þess vegna?
— Nei, ekki nema þegar Roger er
hérna.
Quarles hristi höfuðið, fullur aðdá-
unar:
— Þá getur alls ekki verið, að þér
séuð magaveill.
Morguninn eftir fór Quarles strax til
Bentons. Hann lá í rúminu, fölur og
vesall. Nokkur lyfjaglös stóðu á nátt-
borði hans.
— Ég varð veikur aftur, sagði Ben-
ton strax eftir að Quarles hafði lokað
dyrunum. — Ég kastaði hryllilega upp
um þrjú-leytið í nótt. Ég segi yður satt,
einhver hefur byrlað mér eitur.
— Ég borðaði og drakk nákvæmlega
það sama og þér, sagði Quarles, og
ég varð ekki veikur.
— Ég skil ekki, hvernig hann fer
að þessu, veinaði Benton. — En nú læt
ég varpa honum á dyr og geri hann
arflausan.
Quarles benti á lyfjaglösin:
— Og þér hafið ekki bragðað á þess-
um lyfjum?
— Ég hef ekki bragðað neitt, síðan
ég yfirgaf borðstofuna í gærkveldi.
Quarles trúði honum: — Þá skil ég
þetta ekki heldur. Svo þagnaði hann
og brosti: — Auðvitað, að mér skyldi
ekki detta það í hug. Þér getið hafa
tekið inn ósýnilegt eitur!
— Hvað eigið þér við?
— Þér takið það ef til vill án þess
að hafa hugmynd um það. Quarles gekk
inn í baðherbergið, Og þar fann hann
það, sem hann leitaði að. Svo fór hann
aftur inn til Bentons.
Um kvöldið varð Roger Benton
skyndilega að fara aftur til Birming-
ham. Hann pakkaði niður í ferðatösk-
una, kvaddi og fór. Um leið og hann
var kominn út úr dyrunum, sagði Jas-
per Benton hranalega: — Á morgun
læt ég senda eftir lögfræðingi mínum.
Svo fór hann að hátta.
Klukkustund seinna sá Francis Quar-
les, þar sem hann lá í leyni bak við
svefnherbergishurð sína, veru læðast
inn í baðherbergi Bentons. Hann flýtti
sér yfir ganginn og opnaði hurðina.
Þar inni stóð Dóra Freeling með tvo
tannkremsstauka í hendinni.
— Allt í lagi, ungfrú Freeling, sagði
Quarles rólega. — Leikurinn er tap-
aður. Fylgið mér inn til herra Bentons.
Hún elti hann sem dáleidd og hélt
Framhald á bls. 28.
FÁLKINN 13