Fálkinn - 10.07.1963, Blaðsíða 36

þvottinum!
K'OMð ITJ/IC-*.
Sjdn er sögu ríkari
Sjón er sögu
ríkari-þér hafió
aldrei séð hvitt
lín jafn hvftt
Aldrei séó litina
jafn skæra. Reynió
sjálf og sannfærizt.
OMO
skilar
hvítasta
OMO sþarar þvottaefnið
OMO er kröftugra en önnur þvottaefni, og
þar sem þér notió minna magn, er OMO
notadrýgra. Reynió sjálf og sannfaerizt!
IVýr lieimur opnasi
Frumhald al bl.. 9.
Þú minntist áðan á það, að menn
þyrftu að geta sokkið til þess að verða
froskmenn. Þurfa þeir ekki að hafa
fleiri hæfileika til að bera?
— Vissulega. Þeir þurfa að vera
sterkbyggðir og hafa stáltaugar. Enginn
fær að læra þetta, nema hafa farið í
mjög stranga læknisskoðun og hafa
fengið upp á vasann vottorð um að
vera stálhraustur. Menn, sem hafa áhuga
á froskmannsstarfinu, ættu að afla sér
allra upplýsinga um það. áður en þeir
leggja út í að læra. Auk þess -er full-
kominn búningur mjög dýr, og ef ég
ætti að kaupa allan útbúnað núna, kost-
aði hann yfir 30 þús. kr.
— Þykir þér alltaf jafngaman að
kafa?
— Ég verð að segja, að þarna niðri,
hvort sem er undir yfirborði sjávar
eða stöðuvatna, þá opnast fyrir manni
nýr heimur. Þessi heimur er kannski
orðinn hversdagslegur fyrir okkur frosk-
mennina. Maður hefur sjaldan tækifæri
til þess að kynnast honum neitt að ráði.
Skemmtilegast er að synda um á land-
grunninu. Þar er lífið mest og fjöl-
breytilegast, En til þess að fæla ekki
fiskana frá sér, verður maður ao s.,
á sérstakan hátt — með jöfnum og ro-
legum tökufn og lárétt. í vötnum verð-
ur maður að fara mjög hægt, þvi að
vatnafiskur er mjög var um sig. Fiskur-
inn er nefnilega gáfaðri en margur
heldur. Ég var eitt sinn að vinna úti
við Örfirisey. Þar er sifurlega mikið
af bláskel. Og ég gekk lögunum.
Allt í einu verður mér 1. .j /ið og sé
torfur af flatfiski á eftir mér. Ég held
að þeir séu að spekúlera í mér og held
áfram eins og ekkert hafi i skorizt, en
er þó að gefa fiskunum gætur. Ég se
þá að þeir ráðast á bláskelina, en eg
braut alltaf eitthvað, þegar ég gekk
áfram. Þeir höfðu þó vit á því að ná
sér þannig í æti. Segðu svo að það
séu ekki gáfur!
Svetom.
IMIAIHmA
Framhald af bls. 32.
„Auðvitað ekki aðeins vegna rekst-
ursins. Ég vil fá þig hingað! Þú ert
sonur minn.“ Hann átti hann ekki. Hann
myndi aldrei tilheyra honum né nein-
um öðrum. Enginn átti Alexis, ekki
einu sinni ég, sem var hans fyrsta ást.
„Ertu vitlaus? Auðvitað vill hún að
þú komir.“
Ó, guð minn góður, vesalingurinn!
Hvers vegna þurfti hann að segja þetta?
En Thanos myndi hafa sína eigin skýr-
ingu. En hvílíkt barn var hann, vesal-
ings hugmyndaríki elskhuginn minn.
„Bíddu, hún vill tala við þig. Legðu
ekki á.“
Thanos benti mér að koma og andlit
hans ljómaði þegar af vitneskju um
sigur.
„GERÐU ÞAГ, myndaðist á vörum
hans og hönd hans var útrétt.
Ég gekk að símanum og tók tólið
upp og barðist við að hafa vald yfir
sjálfri mér. Er hljóð raddar hans sagði
„Halló, halló“ dauft vegna fjarlægðar-
innar, varla þekkjanleg en þó svo lík
honum, að ég varð að kingja, áður en
ég gat sagt neitt.
„Hvernig líður þér, Alexis?“
„Mér líður vel. Og þér?“ Þetta var
fráleitt. Ég vildi tala um ást og hlæja
með honum. Thanos hvislaði í eyrað
á mér.
„Segðu honum, hvað okkur langar
mikið til, að hann komi.“
„Gerðu það, komdu,“ sagði ég „gerðu
það.“
„Segðu honum að ég hafi pantað
bílinn hans. Hann er á leiðinni."
„Bíllinn þinn verður hér, drauma-
bíllinn þinn,“ sagði ég, viljastyrkur
minn var gjörsamlega brotinn.
Alexis var þögull, en^ ég vissi, að
hann var þarna ennþá. Ég þráði hann
svo ofsalega, að ekkert skifti nú máli.
Mig langaði að vera nálægt honum,
jafnvel þótt allur heimurinn og Thanos
og Guð stæðu á milli okkar sérhvert
augnablik. „Komdu fljótt, Alexis,“
sagði ég og rétti Thanosi tólið, hrædd
36
FALKINN