Fálkinn - 10.07.1963, Blaðsíða 17

er Freyja á Óðni. Þau kynntust fyrst
á Akranesi nú fyrir skömmu, og með
þeim tókst að sögn ágætur kunnings-
skapur. Puti kann ekki við sig nema
á sjónum. Um daginn skildu þeir hann
eftir þrjár ferðir á Akranesi, og eftir
þriðju ferðina hefði hann bókstaflega
grátið á bryggjunni.
Það var um það bil eins og hálfs
tíma sigling upp að Éyri í Kjós, þar
sem sandurinn var tekinn. Tveir hval-
bátar voru á útleið. Af og til heyrðust
köll í talstöðinni.
Þeir voru fljótir að undirbúa dæling-
una og grár sjórinn tók að streyma úr
leiðslunum. Skipið þyngdist fljótt í sjón-
um. Svo rann sjórinn út aftur, en eftir
sat sandurinn. Þessu fylgdi talsverður
hávaði, og sjórinn sem flaut ofan á
sandinum kvoðaðist. Svo var lestin orð-
in full og haldið í bæinn. Það hafði
ekki tekið nema um þrjár mínútur að
dæla upp fimm hundruð lestum af
sandi.
Yfir kvöldkaffinu var mikið spjall-
að, og auðvitað mest um sjó og sjó-
menn. Hreinn sagði okkur sögu af tog-
araskipstjóra, sem var mikill aflamað-
ur. Það var á einni síldarvertíðinni fyr-
ir norðan að þessi skipstjóri tók kon-
una sína um borð ásamt systur hennar.
Þá óð síld um allan Húnaflóa og öll
skip hlóðu, en þessi fékk ekki bein úr
sjó. Skipstjórinn gerði sér lítið fyrir,
sigldi inn á Blönduós, setti kvenlólkið
í land og hélt út aftur. Hann var varla
kominn frá landi þegar þeir fengu 1400
mála kast. Þá voru sagðar sögur af
hjátrú ýmissa aflamanna. Eitt sinn gaf
útgerðarmaður nokkur skipstjóra sínum
forláta hatt, en þegar vika var liðin
án þess að branda hefði verið innbyrt,
henti skipperinn hattinum, Eftir það
voru þeir í síld allt sumarið. Þá barst
talið að laxveiði, en það töldu menn
þarna um borð lítið sport.
Um borð í Sandey er kvenkokkur,
Steinunn Sigurjónsdóttir, og sagðist hún
kunna starfinu vel. Þetta væru allt
ljómandi strákar. Strákarnir töluðu vel
um kokkinn, Þeir létu vel af verunni
um borð og sögðu að áhöfnin væri eins
og ein fjölskylda. Þetta væri að vísu
stundum dálítið erfitt, en þeir ættu frí
um helgar og það væri meira en sjó-
menn almennt gætu sagt.
Við gengum niður í vélarrúm til Jóns
Finns og spjölluðum um sjómennsku
hans.
— Ég er búinn að vera á sjó frá
því um tvítugt, sagði hann. Annars er
ég fæddur á heiðarbýli og kom ekki
nærri sjó fyrr en á þeim aldri, og eftir
það hef ég ekki getað slitið mig frá
honum.
— Þú hefur víða siglt, Jón?
— Við getum sagt svo, en þó finnst
mér að ég eigi mikið eftir. Ég hef að
vísu komið til allra heimsálfanna, en
Framhald á bls 28
FALKINN
17