Fálkinn - 17.01.1966, Blaðsíða 30

Samtal vi5 Birgi Thoroddsen skipstjóra
Texti: Steinunn S. Briem
Lagarfoss komst leiðar sinnar þegar fjórar
Svíþjóðarferjur, tólf önnur skip og sjálfur ís-
brjóturinn festust í sundunum skammt frá
Kaupmannahöfn.
Birgi langaði aldrei á sjóinn,
en hann þráði að gangamennta-
veginn og leggja stund á nor-
rœnu eða sögu. Það leyfði efna-
hagurinn ekki, og eftir nokkur
ár á þilskipum og togurum réðst
hann til Eimskip.íseinustutveim
blöðum var sagt frá bernsku
hans og uppvaxtarárum á Vest-
fjörðum, aðbúnaði sjómannafyr-
ir stríð og ýmsum hœttum sem
steðjuðu að skipunum er sigldu
í lestum milli íslands og Ameríku
og óþœgindum sem merki Eim-
skipafélagsins gat valdið af tóm-
um misskilningi. Hér lýkur frá-
sögninni af lífi hans og starfi.
HVAÐ hefurðu siglt á mörgum af
fossunum?"
„Við skulum sjá, fyrst var það gamli
Lagarfoss, svo Dettifoss og Selfoss,
eftir stríð var ég tvö ár á Reykjafossi,
síðan annar stýrimaður á nýja Lagar-
fossi, svo stuttan tíma á Goðafossi, eftir
það varð ég fastur fyrsti stýrimaður á
Brúarfossi og fór þar mína jómfrú-
ferð sem skipstjóri, síðan á Tröllafossi,
svo var ég átta ár fyrsti stýrimaður á
Gullfossi. oe loks varð ég skipstjóri á
Lagarfossi árið 1960 og hef verið hér
síðan.“
„Tekur ekki dálítinn tíma að venj-
ast nýju skipi?“
„Jú, ég myndi segja, að það tæki upp
undir ár þangað til maður þekkir alveg
orðið á það, en Lagarfoss, Dettifoss og
Goðafoss eru eins byggðir, svo að þar
er enginn munur á. Ég held. að tilfinn-
ing sjómannsins fyrir skipi sínu sé
áþekk tilfinningu reiðmannsins fyrir
hestinum — maður þarf að kunna á
skipið og viðbrögð þess og vita til hvers
hægt er að ætlast af því.“
Hafnsögumaður eitt sumar
„Varstu þá hættur að hugsa um vinnu
í landi?“
„Já. ég breytti um stefnu í lífinu
þegar ég sá, að ég myndi festast á
sjónum, og beindi athyglinni að starf-
inu og öllu sem því fylgdi. Reyndar var
ég eitt sumar hálfpartinn í íandi; þá
var ég hafnsögumaður í Reykjavík. Ég
lærði mikið á því, og það líkaði mér
bezt af allri minni sjómennsku. Maður
gat lifað eðlilegu fjölskyldulífi og hitt
sína vini, og meira að segja fannst mér
kaupið duga betur. En þótt ég hefði
gjarnan viljað skipta og gerast fastur
hafnsögumaður gat ég það ekki vegna
eftirlaunaréttinda og annarra slíkra
hluta.“
„Fannst þér ekki skrítið að taka skip
þinna fyrri yfirmanna að bryggju?“
„Oftast var mér nú hlíft við því. Við
vorum tveir á vakt í einu og gátum
yfirleitt komið því þannig fyrir, að
hinn tæki skip minna gömlu skipstjóra,
en ég þá útlendu skipin eða þau sem
nýir skipstjórar voru á. Ég fékk ágæta
tilsögn hjá yfirhafnsögumanninum, Þor-
varði Björnssyni, og hann sagði m. a.
við mig þessa setningu sem ég hef aldrei
gleymt: ’Ef þú ætlar að vera fljótur að
bryggju þá farðu hægt‘. Það er sannar-
lega rétt aðferð.“
„Hvernig líkaði þér að vera fyrsti
stýrimaður?“
„Það er töluvert umfangsmeira starf
en annars og þriðja stýrimanns —
fyrsti stýrimaður er hægri hönd skip-
stjórans í einu og öllu og leysir hann
af þegar þess þarf með. Mér fannst
gaman að komast betur inn í sjálft
skipstjórnarstarfið.“
„Þú hefur ekki lengur álitið yfir-
mennina algera fáráðlinga?“
„Nei, nú fór mér að finnast þeir ólíkt
vitibornari en áður fyrr þegar ég vissi
minna um vandamálin- sem þeir höfðu
við að glímá.“
„Voru ekki viðbrigði að koma á Gull-
foss?“
„Jú, það var alveg nýtt líf. Að mörgu
leyti var það erfiðara' en hitt, en það
gat líka verið mjög skemmtilegt oft
og tíðum. Ferðirnar voru stuttar og
mikið að gera um borð, maður kynnt-
ist ótalmörgum og var alltaf á spani.
Verst þótti mér þegar ég kom heim á
milli, að þá stoppaði síminn aldrei —
þáð voru farþegar að gera fyrirspurnir
sem heyrði undir skrifstofuna að svara,
fólk að spyrjá um pakka og ... ja, það
var al.lur skrattinn í sambandi við hitt
og þetta. Og við vorum svo stutt heima
í hvert sinn, að ég hafði ekki einu
sinni-tíma til að skreppa út úr bænum
og varð að sleppa öllum mínum hobbí-
um. En ég kynntist mörgu ágætisfólki
í ferðunum."
30
FÁLKINN