Fálkinn - 17.01.1966, Blaðsíða 31

Sjómannahjónaböndin
eru eins og eilíft til-
hugalíf — Hrefna og
Birgir hafa alltaf um
margt að tala þegar
þau hittast.
Maður lærir að hlusta
„Getur ekki orðið drepleiðinlegt að
þurfa eilíflega að vera að halda uppi
samræðum við farþega og þá auðvitað
misjafnlega geðfell(ja?“
„Ja, fyrst og fremst er það nú þáttur
í starfinu og þar af leiðandi sjálfsagður
hlutur að reyna að gera það eins vel
og maður getur. Svo er það oft bæði „
upplífgandi og lærdómsríkt. Ég skal
játa, að það eru ekki allir jafnskemmti-
legir, en yfirleitt hef ég ekki lent í
neinum vandræðum að tala við fólk.
Maður lærir að hlusta og kynnist áhuga-
málum annarra og skoðunum, hugsunar-
hátturinn er hér um bil eins mismun-
andi og mennirnir eru margir, og mað-
ur fær fræðslu um mörg efni sem mað-
ur hefur kannski ekki haft hugmynd
um áður. Eitt mál vill alltaf verða ofan
á í byrjun, og það er veðrið og náttúr-
lega sjóveikin — maður reynir að leiða
það út af dagskrá við fyrsta tækifæri,
sökum þess að engum er hollt að hugsa
of mikið um sjóveiki í ferðum.“
Ábyrgð skipstjórans
„Hvernig er svo að vera skipstjóri
og alvaldur konungur í ríki sínu?“
„Ojæja, kannski dálítið kitlandi fyr-
ir hégómagirnina til að byrja með; það
er auðvitað markmið allra sjómanna að
verða skipstjórar með tímanum. Ég
myndi segja, að það væri skemmtileg-
asta starfið um borð, en ekki það auð-
veldasta.“
„Já, ber ekki aumingja skipstjórinn
ábyrgð á öllu sem aflaga fer, jafnvel
þótt hann hafi sjálfur hvergi komið
nærri?“
„Jú, vissulega. Einu sinni henti far-
þegi appelsínuberki í höfnina í New
York, og þá var skipstjórinn sem ekki
hafði hugmynd um brotið, sektaður um
fjögur hundruð dollara.“
„Hvernig fer ef hafnsögumennirnir
gera vitleysur?"
„Þá er sökin talin skipstjórans. Hann
á að fylgjast með og taka stjórnina í
sínar hendur ef honum finnst ástæða
til.“
„En er það ekki illa séð?“
„Það kemur varla fyrir, að þess
þurfi — hafnsögumenn eru yfirleitt
þaulreyndir og leiknir í sínu starfi og
þekkja allar aðstæður betur en skip-
stjórar sem oft eru ókunnugir á staðn-
um.“
„Og ef skipverjar gerast sekir um
t. d. smygl — er skipstjórinn þá talinn
ábyrgur?“
„Já, það þykir sýna slælegt eftirlit
af hans hálfu. Sumir vilja reyndar ekki
fallast á. að skipstjórinn beri annað en
æruábyrgð, en er til þyngri ábyrgð en
einmitt hún?“
Agi og formfesta
„Hvernig er með að halda uppi aga?
Hefurðu aldrei átt erfitt með það?“
„Nei, aginn hefur aldrei verið mikið
vandamál, finnst mér. Við höfum líka
úrvalsmannskap hérna.“
„Þið eruð miklu formfastari á sjón-
um en í landi — heldurðu, að það
hjálpi?"
„Nei, ég vil ekki orða það svo, því
að það er alveg undir skipstjóranum
sjálfum komið og persónuleika hans
hvað hann heldur uppi miklum aga^ En
viss formfesta álít ég, að sé æskileg;
það er eins konar háttvísi sem ég kann
vel við, og ég vildi síður, að hún rynni
út í buskann.“
„Þú hefur þá aldrei þurft að slást
við undirmennina til að halda þeim í
skefjum?“
„Nei, til allrar hamingju, enda held
ég, að ég myndi seinast af öllu grípa
til þeirrar aðferðar."
Einnianalegt starf
„Finnurðu aldrei til innilokunar-
kenndar að vera svona langtímum sam-
an um borð í skipi?“
„Nei, ekki get ég sagt.það, en mér
finnst ég oft vera mikið einn, sérstak-
lega síðan ég varð skipstjóri.“
„Já, er það ekki hálfeinmanalegt
starf?“
„Það verður það ósjálfrátt að mörgu
leyti, meira en maður gerir sér grein
fyrir að óreyndu.“
„Hvað finnst þér skemmtilegast við
það óg hvað örðugast?"
„Mest gaman þykir mér að taka skip
upp að bryggju þar sem maður þarf
að vanda sig til að skemma ekki neitt
— og oft eru engir hafnsögumenn á
erfiðustu stöðunum eins og víða kring-
um ísland. Mér finnst skemmtilegt að
brjóta heilann-um það fyrirfram hvern-
ig bezt verði að haga siglingunni, svo
að allt gangi að óskum. Örðugast þykir
mér að áætla ferðirnar fram í tímann,
þannig að þær verði sem hagkvæmast-
ar og hvergi óþarfar tafir. Ég veit
sjaldnast nákvæmlega hvaða vörum ég
á von á og verð þess vegna hálfpart-
inn að vinna planlaust, og þar að auki
getur áætlunin alltaf breytzt á síðustu
FALKINN
31