Fálkinn - 17.01.1966, Blaðsíða 34

Ið nokkurn vegirn viss um, að hann
stoppi á réttum stað, en þegar maður
stöðvar skip geta bæði straumar og
vindar borið það burt af staðnum sem
maður vildi vera á. Reyndar hef ég
ekki mikinn tíma aflögu meðan við
erum á sjónum en- í langferðum er
stundum gaman að geta leikið sér að
einhverju. Ég á orðið stórt frímerkja-
safn, og það er þægilegt hobbí sem
hægt er að grípa í þegar maður fær
næðisstund. Svo les ég alltaf mikið.“
„Hvað sérstaklega?"
„Ó, allt mögulegt. Blöð og tímarit,
fræðibækur, skáldsögur og ljóð. Ég hef
mikið dálæti á ljóðum. Fornsögurnar
les ég líka, einkum þrjár þeirra; venju-
lega tek ég Grettlu og Laxdælu annan
hvern vetur og Njálu á milli. Ég hef
mjög gaman af fræðiritum um ýmislog
efni og eins skáldsögum sem sýna lífið
í raunsaeju ljósi. Gunnar Gunnarsson
og Halldór Laxness eru uppáhaldshöf-
undarnir mínir, og ég hef lesið og marg-
lesið öll verk sem út hafa komið eftir
þá. Af ljóðskáldunum finnst mér eng-
inn jafnast á við Jónas Hallgrímsson.“
„Yrkirðu ekkert sjálfur?"
SJÓMAÐUR GEGN
VILJA SÍNUM
„Stundum reyni ég, að hnoða ein-
hverju saman, en það er svo ófullkom-
ið, að ég hef varla þorað að láta nokk-
urn mann sjá það Ég á töluvert af
hálfgerðum vísum sem ég lýk kannski
aldrei við.“
„Finnst þér ísland ekki dálítið fjar-
lægt þegar þú ert svona mikið í burtu?“
„Jæja, ég læt það vera, ég reyni að
fylgjast eins vel og mér er mögulegt
með öllu sem er að gerast heima. Ég
tek með mér mánaðarbunka af íslenzku
dagblöðunum í hverja ferð og 'les þau
rækilega. Það gerir minna til, þó að
fréttirnar séu ekki alveg nýjar. Svo
tala ég við marga úti á landi í strand-
ferðunum og fæ þá að heyra um helztu
atburði í hverju byggðarlagi. Þannig
missir maður ekki samband við lífið
heima.“
„Hvað gerirðu í fríunum þínum?“
„Ég nýt þess náttúrlega að vera með
MUHGÍtl TttOttODfíSEN:
Svanwrinn
(„Aðdragandinn var sá,“ segir Birgir um
betta Ijóð sitt, ,,að eitt sinn þegar ég kom
sem fullorðinn maður í frí á æskustöðvar
minar þá sá ég gamlan bát sem ég þekkti
frá fornu fari. Hann lá þarna hálfgrafinn
í sandinn, og formaðurinn gekk með mér
um fjöruna og sagði mér frá bátnum og
sögu hans. Myndin varð föst í huga mér,
og eitthvað um ári seinna fæddist kvæðið
eiginlega alveg ósjálfrátt.")
„Þarna liggúr þessi bátur
þarna leika strákar sér.
Enginn öldubrjótur
— æ, mér 'finnst hann Ijótur —
Kólgan áfram klettinn ber.“
Gamall maóur stóö og studdi
stiróri hönd á boröstokkinn.
„Já, svona er Svanurinn farinn
sá klauf foröum marinn
dágóö saga, drengur minn.
„Feril þeirrar góöu gnoöar
getur enginn lengur skráö
og þðtt ég syrgi Svaninn,"
sagöi þorskabaninn,
,#kal minning hans aldrei máö.
Báturinn meö boröin rifnu
brotinn grafinn niöur í sand
öllum rceöum rúinn
rytjulegur þóftufúinn
lagöur þarna á land.
Hnýflarnir af og hárhvasst stefni
hefirlöngu hvorfiö burt
allar árar liorfnar
ólar í sundur skornar
og stþriö fariö hver veit hvurt.
Flygsm liggja af fúnum seglum
fallinn reiöi sundur slitinn
mastriö liggur lágt
löngum bar þaö hátt.
„Líttu á snjáöa litinn.
-
„Afi minn sem átti Svaninn
allra fyrstur löngu síöan
bar úr býtum nóg
bara ef gaf á sjó
engan knör þá fann svo fríöan.
„Ég var bara átján ára
yngsti versins formaöur
unga konu átti
og afla sækja mátti
viljugur og vonglaöur.
„Afi gaf mér siöar Svaninn
svo ég gæti bjargaö mér
blessaöi fley og baö
aö björgin flyttist aö
allt er goft sem eftir fer.
fjölskyldunni allar stundir sem hægt
er, en það er oft mikið að gera kring-
um ýmiss konar félagsmál. Þau eru
, tímafrek, og ég hef aldrei getað slopp-
ið við þau, þó að ég feginn vildi. Við
eigum lítinn sumarbústað á Þingvöll-
um sem ég smíðaði að mestu leyti
sjálfur, og þar þykir mér indælt að
vera í kyrrð og ró með mínum nán-
ustu.“
HVAÐ hlakkarðu mest t'il að gera
þegar þú kemst á eftirlaun?“
„Þá get ég nú gert sitt af hverju —
það verður áreiðanlega skemmtilegasti
tími ævinnar. Þá get ég verið austur
við Þingvallavatn á sumrin, ræktað tré
og blóm umhverfis húsið okkar og siglt
um vatnið í smábát, þá get ég farið að
vinna úr öllu sem ég á núna hálfgert
— myndum sem liggja niðri í kjallara,
hálfum kveðlingum — þá verða kann-
ski komin barnabörn í hópinn, litlar
fjölskyldur til viðbótar, þá get ég ... ja,
hver veit nema ég geti þá loksins farið
að hjálpa konunni minni svolítið við
húsverkin og gefa henni frí frá upp-
þvottinum við og við?“ ★ ★
„Syni mína svo og dætur
saddi ég af afla góöum
sem báturinn bar i land
þött brimaöi viö sand
gaman var þá viö glœöurnar i hlóöum.
„Nú hrörna báöir Sveinn og Svanur
ég sé i anda Grettistak
en margan máisverö færö ’ann
og margan svangan nærö ’ann
þótt nú sé hann oröinn fúaflak.
„t sandfjörunni seint á óttu
seggir skyggndu veöurfar
brakaöi í byröing traustum
er báti var hrint úr naustum
út frá lileinum lialdiö var.
„Ég vildi ég væri ungur aftur
og viö stjórn á þeirri gnoö
oft á bárum breiöum
brakaöi í reiöum
og sjávarlööur vætti voö.
„VeÖurnornir vildu stundum
velja tslands sonum grand
þá l haustsins lireggi
hripaöi sjór úr skeggi
stundum var langt í land.
„Þá i stóra stormi æstum
á stjórninni ég haföi vald
kinnungurinn kyssti
og kjölur sundur risti
margan brattan bárufald.
„Nú lirörna báöir Sveinn og Svanur
ég sé í anda Grettistak
lífsskeiöiö er Höiö
Ijóst er næsta miöiö
hvor um sig er fúaflak."
... Þannig mælti þulurinn góöi
þandi hann fyrr i stormi voö
horföi út á hafiö
húmi kvöldsins vafiö
og tárin hrundu á gamla gnoö.
34 FÁLKINN