Fálkinn - 18.04.1966, Blaðsíða 48

s A&m
/*F \AtSA
föWCöT
Eftir Vilborgu Dagbiartsdóttur
SLYS í ELDHIJSIIML
1 eldhúsinu eru margir skápar.
Þar geymir mamma leirtauið,
hnífapörin, pottana og óteljandi
aðra hluti, sem mömmur eiga.
Labbi fékk stundum að hjálpa
hénni til dæmis þegar hann sauð
grautinn góða, eins við uppþvott-
inn, en mamma leyfði honum ekki
að vera einum í eldhúsinu, eða að
fara í skápana.
„Þar er svo margt hættulegt
fyrir litla stráka,“ sagði hún alltaf.
Svo skipaði hún pabba að láta
nýjar læsingar fyrir alla skápana.
„Strákurinn er svo laginn að
plokka allt upp,“ sagði hún. Pabbi
fékk ekki frið fyrr en læsingarnar
voru komnar fyrir og mamma
gætti þess vel að loka skápunum.
Hún gleymdi því aldrei.
Sérstaklega var það einn skáp-
unnn, sem Labba langaði til að
skoða í. Þar geymdi mamma spari-
leirtauið. Skínandi falleg, marglit
glös og skrautlegt bollastell. Labbi
sat um tækifæri að komast í skáp-
inn og svo gerðist það, að mamma
gleymdi að loka skápnum.
Það voru gestir og mamma var
að snúast við að bera á borð og
laga kaffi. Hún gaf Labba köku
og flýtti sér með hlaðinn bakka
inn í stofu. Þá kvað við skerandi
óp úr eldhúsinu.
IVIamma hljóp fram og pabbi og
gestirnir á eftir.
Labbi lá á gólfinu fyrir framan
opinn skápinn og allt í kringum
hann glerbrot. Mamma tók hann
upp og skoðaði hann. Annar litli
lófinn var blóðugur. Labbi hafði
náð í blátt kristalglas, en flýtt sér
svo mikið, að hann datt á glasið.
Það var stór skurður í lófanum.
„Þetta þarf að sauma saman/*
sagði pabbi.
Mamma sótti hreint stykki og
vafði utan um höndma. Það
blæddi mikið úr sárinu. Pabbi
hringdi á bíl.
Labbi var ósköp harður, hanij
hætti hér um bil strax að gráta og
veifaði brosandi með ómeiddu
hendinni, þegar pabbi fór með
hann inn í bílinn.
„Gjörðu svo vel að aka á slysa-
varðstofuna,“ sagði hann við bíl-
stjórann.
Mamma horfði á eftir bílnum
með tárin í augunum.
BANGSI
OG
LISTA-
VERKIÐ
Litlu síðar skálmaði Dódó út úr forn-
gripaverzluninni með málverkið undir
hendinni. „Þessi forni rammi,“ sagði
hann við sjálfan sig, „verður prýðileg
umgjörð um myndina af afa hans
Bangsa. Við hendum bara nýtízkulega
málverkinu í öskutunnuna.“ Hann var
svo djúpt hugsi, að hann gerði sér ekki
ljóst, að tveir vegfarendur veittu honum
athygli. „Sérðu þetta, Maríó?“ hvæsti
annar þeirra í eyra hins. „Hann er
með AUGA KÝKLÓPSINS undir hend-
inni! Við verðum að ná i það!“ „Sí, sí,
herra Tonío,“ svaraði stóri durgurinn
sem með honum var. Þeir voru nefni-
Iega báðir ftalir, og á ítölsku segja menn
sí, en ekki já. „Á Marío að gefa honum
bomm-bomm með báðum hnefum?“
„Nei, stupido!“ hvíslaði Tonío. (Stupido
þýðir heimskingi). „Ekki strax. Við elt-
um hann og sjáum hvar hann á heima,
og þá bomm-bommarðu hann með báð-
um hnefum!“ Og þeir horfðu á þegar
Dódó fór inn í Bangsahús.
48
FALKINN