Fálkinn - 30.05.1966, Qupperneq 43

|«i im^nín AAm Iták ft%ri tfct ALMENNAR
nvermg sem per Terc IISI TRYGGINGAR £
fprhsitrunn 1 HHhÍ PÓSTHÚSSTRÆTI 9
w iciuaiiyyy liiU \ vlc J SÍMI 17700
sem ótrúleg seigla og vilja-
styrkur réðu úrslitum.
Þegar hann heimsótti Seiju,
kom læknirinn, sem annazt
hafði Seiju árum saman, til
hans. — Ég trúi varla minum
eigin augum, sagði hann. — Oft
hef ég skoðað lungu hennar
með gegnumlýsingu og séð
dökku hvilftirnar. Þær eru
horfnar. Komið með mér og
sjáið sjálfur. Hann tók fram
lungnamyndir og sýndi Gunn-
ari. Þar vottaði hvergi fyrir
óeðlilegum skugga.
Seija Mattsson, sem virtist
ekki eiga annað eftir en bíða
dauðans í fáeina mánuði, lifir
enn. Meðgöngutíminn markaði
þáttaskil í sjúkdómssögu henn-
ar. Síðan Kai Mikael fæddist
hefur hún ekki fundið til fyrri
veikinda sinna. Aðeins kláða-
ertingin í húðinni á það til að
angra hana, en þegar hún tekur
barnið á handlegg sér til að
sinna því, líður það frá.
Vísindaleg skýring á þessum
þáttaskilum er ekki til. Sog-
eitlakrabbamein er enn sem
fyrr banvænn sjúkdómur. Og
enginn veit, hversu lengi Seija
hrósar sigri.
— Við hugsum ekki mikið
um það, segir Gunnar. — Við
sjáum drenginn okkar vaxa og
dafna og gerum áætlanir um
framtíðina.
Stuttu eftir að sonur hans,
Kai Mikael, fæddist, settist
hann niður og skrifaði bók.
Söguna um ást sína til Seiju —
söguna um baráttu þeirra við
krabbameinið. Hann lauk við
hana á þrem vikum og gaf
henni nafnið: „Prinsessan“
VAR VILJI HENNAR
SJÚKDÓMNUM
YFIRSTERKARI?
f eftirmála við bók Gunnars
skrifar vísindakonan Gisela
Gastrin: í Finnlandi deyja um
10.000 manns árlega úr krabba-
meini. Með framförum í lyfja-
meðferð fjölgar þeim sjúkling-
um, sem fá bata. Það kemur
einnig fyrir, að heiisufars-
ástand sjúklings breytist til
batnaðar — án læknishjálpar
og með óskýranlegum hætti —
fyrst og fremst vegna svo-
nefnds líffræðilegs ónæmis
sjúklingsins.
Liffræðilegt ónæmi þýðir
nánast, að sálarástand sjúkl-
ingsins eða sáifræðilegar að-
stæður gera hann ónæman fyr-
ir sjúkdómnum, sem hefur
hrjáð hann.
Var það hin sterka ósk Seiju
um að eignast barn, sem úrslit-
um réði? Enginn veit það.
Bók Gunnars, „Prinsessan",
varð fádæma vinsæl. Á tveim
mánuðum seldist hún í hvorki
meira né minna en 50.000 ein-
tökum í ekki stærra landi en
Finnland er. Viðtökurnar í Sví-
þjóð voru ekki síðri, og hún
hefur síðan verið þýdd á fjögur
tungumál.
Gunnar er búinn að kaupa
eyjuna, sem hann dreymdi
alltaf um að eignast. Hún er
ein'af þúsundum finnskra smá-
eyja, og þar eru klettar, sand-
fjara, nokkur tré og lítið hús,
sem hann býr í á sumrin með
Seiju, „prinsessunni", og syni
þeirra.
Vegna bókar manns síns er
hún frægasta kona Finnlands
um þessar mundir. Það er ekki
hægt að segja það með fuilri
vissu, að henni sé batnað. En
sem stendur virðist heilsa henn-
ar ágæt.
Kai Mikael er orðinn sjö
mánaða. Og Seija „prinsessan“
á von á öðru barni sínu.
• Leirulækjar Fúsi
Framh. af bls. 29.
um fyrr en honum sé batnað.
Þakkar maðurinn Fúsa, fer að
sem hann bauð honum og fór
síðan brott. Líður stuttur tími,
þar til verkurinn hverfur, og
tekur þá maðurinn umbúðii’n-
ar frá augunum og les þá á
miðanum eftirfarandi vísu:
Sá er í víti, sem þig græði,
sá á líti bænirnar.
Úr þér slíti augun bæði
og aftur skiti í tóttirnar."
UNANese(JLT~DðKKGRÆNTMGULTOKKUR
LJÓMAGULT
sö»lRmT

FÁLKIMN 43