Fálkinn - 30.05.1966, Qupperneq 44

Sígaretturnar, sem allir hafa beðið eftir,
eru nú loksins á markaðinum.
lítilsvert lofið hreppti,
löðraði öll í grút,
— lífinu loksins sleppti. —
Leið þannig ævin út.
Þá hefur Fúsi og tekið þátt
í að yrkja Grobbíansrímur,
sem margir lögðu saman í;
— einnig orti hann hátta-
lykil, vikivakakvæði, níðkvæð-
ið Kviðraunagrát og að minnsta
kosti einn sálm, og einnig mun
hann hafa þýtt sálma. Þá hef-
ur hann samið skýríngar við
Ýnglíngatal, og eru þær varð-
veittar á Landsbókasafni.
Kveðskapur Fúsa er víða lið-
ugur og ber gáfu hans allgott
vitni, þótt hann sé oftastnær
sama hrekkjamarkinu brennd-
ur.
(Helztu heimildir: Islenzkar
æviskrár; Páll E. Ólason: Saga
Islendinga V.; Manntal 1703;
Jarðabók Á. M. og P. V.; Magnús
Jónsson: Hallgrimur Pétursson;
Þjóðsögur Jóns Árnasonar; Þjóð-
sögur Ólafs Davíðssonar; Huld;
Gríma; Uno von Troil: Bréf frá
Islandi; Islenzkir vikivakar og
vikivakakvæði; Árbækur Espólíns;
Lbs. 1630, 4to; Lbs. 386, 8vo; JS
290—91, 4to.)
• Um fjarlægðir
Framh. af bls. 27.
Biðjið um „BLACK & White"
MARCOVITCH • PICCADILLY • LONDON
fimmtán km millibili, og fáum
við þá nokkra hugmynd um
þá skipan alheimsins, sem við
fáum séð með þeim öflugustu
firðsjám, sem við enn ráðum
yfir. En ljós hinna fjarlægustu
kerfa er mörg þúsund milljón-
ir ára að ná til okkar.
8.
Við manntaJ 1703 er Vigfús
Jónsson búlaus í húsmennsku
á Leirulæk; þar búa þá Magnús
Jónsson og Valgerður Jónsdótt-
ir, og fleira fólk er þar til heim-
ilis. En samkvæmt jarðabók-
um sex árum síðar hokrar Vig-
fús einsamall á Leirulæk með
eina kú, eitt hross og fimmtán
ær, og er tekið fram að túnið
sé i niðurníðslu.
Vigfús var orðinn aldur-
hniginn og búinn að slarka í
mörgu þegar hann tapaði sér
loks alveg. Hann tók æði svo
mikið að allt heimilisfólk hans
hljóp frá honum, og síðan
brann ofanaf honum bærinn á
Leirulæk. Hann slapp úr eld-
inum en fékk eingin hjú aftur.
Sonur Jóhönnu systur hans
og Daða prests Steindórssonar
var Ormur Daðason sýslumað-
ur Stranda- og Dalasýslu. Það
varð nú ráð hins uppgefna og
ærða ákvæðaskálds að biðja
þennan systurson sinn ásjár,
enda bar Ormi arfur eftir hann.
Fúsi fluttist til Orms að Bæ
á Rauðasandi og dvaldi þar
hjá hónum til dauðadags. Orm-
ur lét byggja Leirulæk upp að
nýju.
Vigfús varð maður gamall og
studdist síðast við hækjur; en
níðskældinn var hann svo leingi
sem hann gat slegið munni
í sundur. Hann kvaddi heim-
inn að sögn með þeim hætti að
hann studdist á hækjum sín-
um að torfflagi nokkru í Bæ;
seig að honum ómegin við flag-
ið og kafnaði hann þar. Það
var árið 1728.
9.
Ýmislegt liggur eftir Fúsa
annað en það sem að framan
er greint. Útfararminníng íngi-
gerðar hefur þótt sérkennileg
og er mörgum kunn:
Enn þó um íngigerði
efni ég lítinn brag,
samt trú ég varla verði
vandað með sálmalag.
Lifrar og lýsið bræddi,
laungum það sauð og át,
á skötunni fólkið fæddi
svo flest var komið í mát.
Arma útróðrardreingi
aktaði lítils hún,
fúkyrðin faldi ei leingi,
fram gekk með síða brún,
fisk bæði flatti og slægði
fleygði sem tryllt og ær,
stytti sig nóg sem nægði,
nær uppá þykkvalær.
Fullvanin fjörusulli
fannst henni eingin lík,
í því andskotans bulli
útklíndi hverja flík,
Og nú spyrjum við hver aðra,
þessar vitsmunaverur, sem lif-
um og hrærumst á yfirborði
þessarar gersamlega ósýnilegu
agnar, sem snýst í kringum
eina hinna smásæju reykagna í
einu af þessum þúsundum
milljóna reykskýja: Er hugsan-
legt að slíkar vitsmunaverur
sem við, muni finnast annars
staðar en hér?
Hvers munduð þér geta til,
góður lesandi?
• Sviðsljósið
Framh. af bls. 30.
annað; Running Scared, Dream
baby, Crying og Working for
the man. En nú hefur orðið
mikil breyting á söng hans frá
því, að hann söng slagarana
FALKINN