Fálkinn - 06.06.1966, Qupperneq 38

Það nýjasta á gólfin kemur frá
Krommenie
Linoleum, gólfflísar og vinylgólfdúkur
meó áföstu korki eða fílti allt hollenzkar
gœðavörur frá stœrstu framleiðendum
Evrópu á þessu sviði.
Fyrirliggjandi í miklu litaúrvali.
MÁLARINN -
Bankastræti 7 — sími 22866»
• Að auka gáfur
Framh af bls. 13.
þess með því að læra vera
þann að skemmta sjálfu sér
í stað þess að geðjast þeim,
þá þurfa þau engu að kvíða.
Börn úr fátækrahverfunum
eru venjulega langt á eftii
börnum millistéttarfólks í and-
legum þroska og liggja þar til
grundvallar sömu ástæður og
þær sem draga úr þroska dýra
í búrum samanborið við heim
ilisdýr, nefnilega lakmarkað
samband við umheiminn Um
hverfi barna í fátækrahverf
um er r>g oft eru hin-
38 P'ÁLKINN
ir fullorðnu í lífi þess sljóir og
áhugalausir. Þar sem enginn
spyr spurninga sem ýta undir
beitingu athyglinnar, lærir það
aldrei að gera athuganir eða
einbeita sér. Þegar að þvi kem-
ur að það á að fara að ganga
í skóla, skortir það viðhorf og
getu til að ná árangri.
Börnum sem búa við þess
konar skort má hjálpa með því
að ná til þeirra nógu snemma
og veita þeim þá örvun, sem
þau vanhagar um á heimilum
sínum. Þjálfunardeildir fyrir
börn og barnaheimili geta veitt
mikla aðstoð með notkun leik-
fanga, hljómlist, upplestri,
myndum o. þ. h. f stað þess að
hefja -U-ólagöngu fimm til sex
áia, þegar sfríðið er ef til viil
þegar tapað, getur barnið úr
fátækrahverfinu byrjað þjálfun
sína strax á þriðja eða fjórða
aldursári. Prófessor Samuel A.
Kirk við háskólann í Illinois,
veitti hópi þriggja og fjögurra
ára barna af fávitaheimili slíka
eins árs forskólaþjálfun með
þeim árangri að greindarvísi-
tala þeirra hækkaði um allt að
20 stig. Hækkun sem þessi nem-
ur muninum á algerri vangetu
og gagnsemi, muninum á eins-
kisnýtri tilveru og góðu lífi.
Enginn veit enn með vissu
hvort andlegum afrekum
mannsins eru takmörk sett.
Vel getur svo farið að afkom-
endur okkar lifi í þjóðfélagi
sem að andlegu atgervi er jafn-
hátt yfir okkar greindarstig
hafið og við erum hafin yfir
forfeður okkar meðal fáfróðra
miðaldabænda. Þegar öllu er á
botninn hvolft þá höfum við
nú sams konar heila —- að
byggingu og lögun — og stein-
aldarmaðurinn hafði fyrir
30.000 árum. Allar andlegar
framfarir sem átt hafa sér
stað hjá okkur síðan, stafa
ekki af fullkomnari heilum
heldur af fullkomnari notkun.
þeirra. Nú höfum við í fyrsta
sinn möguleika til þess að
kenna stórum hluta jarðarbúa
að hugsa. Því að við höfum gert
þá uppgötvun, að allar mann-
legar verur standa til miklu
meiri bóta en nokkur hafði
þorað að gera sér vonir um.
• Strip-tease
Framh. af bls. 17.
komið nokkuð langt frá þeirri
tiltölulega einföldu athöfn, að
stúlka afklæðist uppi á sviði
og sýni sköpulag sitt óhulið til
skemmtunar fyrir áhorfendur?
— Ég bralla bara svolítið
með verk náttúrunnar, það
er allt og sumt. Listin er
náttúrunni meiri. Og hvers
vegna skyldu konur bera íburð-
armikil klæði? Er það gert til
annars en bæta upp sköpunar-
verk móður náttúru? Ef til-
gangurinn væri ekki annar en
halda á sér hita, væri eins hægt
að vera í poka með götum
fyrir höfuð og fætur. Það
sem ég hef á boðstólum eru
verksmiðjuframleiddir draum-
ar, minn kæri
— Þér veljið stúlkurnar með
tilliti til þess að hver og einn
geti fundið það sem honum
fellur bezt í geð, ekki satt?
FALKINN
flýgur út á hverjuin
raánudegi
Þess vegna er þetta aðeins
að finna í París.
— Það liggur í augum uppþ
að fjölbreytnin er nauðsynleg.
En er yður ekki enn farið að
skiljast, hvers konar skemmtl-
atriði það eru, sem hér fara
fram? Ef hingað koma menn,
sem dreymir um kalda, nor-
ræna fegurð eða suðrænan
funa og ætla að sjá eitthvað
sem þá dreymir um í einhvers
lags órum, þá verður þeim
ekki að ósk sinni. Hér eru eng-
ar holdsýningar fyrir þá sem
aldrei hafa komizt af gelgju-
skeiði. Við gerum nektarsýn-
ingu að skemmtiatriði í gaman-
sömum stíl. Við gerum gys að
striplinu. Striplið okkar er and-
stripl. Alveg eins og nöfnin á
stúlkunum okkar, sem öll bera
keim af gríni eða háði. Þess
vegna skemmtir fólk sér svona
vel hérna. Við hendum góðlát-
legt gaman að tilfinningum
þeim, sem konukroppur vekur
í karlmanninum. Við útskúf-
um ekki þessum tilfinningum,
en tökum þær ekki svo alvar-
lega að nálgist hið dýrslega. í
þessu er fólginn sá sanni París-
arblær sem hvílir yfir „Crazy
Horse“. Þess vegna er þetta
hvergi að finna nema í París.
— Hefur það nokkurn tíma
komið fyrir hjá yður, að karl-
maður liafi ruðzt upp á sviðið?
— Nei, aldrei. Það kæmi
engum til hugar að gera, ekki
fremur en að stökkva á kvik-
myndatjald eða sjónvarps-
skerm. Við sýnum engar eggj-
andi kynverur, heldur upp-
hafnar gyðjur. í því er sérstaða
okkar fólgin.
— Er það þess vegna sem
svo margir gesta „Crazy Horse“
eru konur, þó að þær láti ekki
sjá sig í öðrum klúbbum af
þessu tagi?
— Einmitt þess vegna. Hing-
að koma m. a. s. fleiri konur
en karlmenn. Og þær eru
áhugasamari áhorfendur.
— Hvernig getur staðið á
því?
— Frönsku karlmennirnir
eru „blaseraðir“. Sjálfbirgings-
legir. Afar dómharðir. Þeir eru
alltaf búnir að sjá þetta allt
saman. Þeir bryðja salthnet-
urnar sjínat og horfa. ofan í
viskfglasið sitt. Konurnar eru
alit öðruvísi. Þær hafa gleggra