Vaka - 01.01.1927, Side 47

vaka]
HELGAR TILGANGURINN TÆKIN?
Mér hefir allt af fundizt mikið um það, er segir
af Þórdísi spákonu í þætti af Þorvaldi víðförla: „Á einu
sumri þá hún heimboð at Koðrani at Giljá, þvi at hann
var vin hennar. En er Þórdís var at veizlunni, ok hún
sá hverr munr var gjörr þeirra bræðra, þá mælti hún
til Koðrans: „Þat legg ek til ráðs með þér, at þú sýnir
meira manndóm héðan af Þorvaldi syni þínum, en þú
hefir gert hér til, því at ek sé þat með sannindum, at
fyrir margra luta sakir mun hann verða ágætari en
allir aðrir þínir frændr; en ef þú hefir á honum litla
elsku at sinni, þá fá þú honum kaupeyri ok lát hann
lausan, ef nokkurr verðr til at sjá um nieð honum
meðan hann er ungr“. Koðran sá, at hún talaði slíkt
af góðvilja, olc sagðist vist mundu fá honum nokkut
silfr; lét hann þá fram einn sjóð ok sýndi henni. Þórdís
leit á silfrit ok mælti: „ekki skal hann hafa þetta fé, því
at þetta fé hefir þú tekit með afli ok ofríki af mönn-
um í sakeyri“. Hann bar þá fram annan sjóðinn ok bað
hana þar á líta; hún gerði svá, ok mælti siðan: „ekki
tek ek þetta fé fyrir hans hönd“. Koðran spyr: „hvat
finnr þú þessu silfri?“ Þórdís svarar: „þessa peninga
hefir þú samandregit fyrir ágirndar sakir í Iandskyldum
ok fjárleigum meirum en réttligt er; fyrir því heyrir
slíkt fé þeim manni eigi til meðferðar, er bæði mun
verða réttlátr ok mildr“. Siðan sýndi Iíoðran henni
digran fésjóð, ok var fullr af silfri; vá Þórdís þar af 3
merkr til handa Þorvaldi, en fekk Koðrani aptr þat er
meira var. Þá mælti Koðran: „fyrir hví vildir þú taka
heldr af þessum peningum fyrir hönd sonar míns, en
af hinum, sem ek færða þér furr?“ Hún svarar: „því