Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1973, Blaðsíða 36

Um síðustu áramót voru liðin 10 ár síðan Almennur líf-
eyrissjóður iðnaðarmanna hóf starfsemi sína. Hugmyndin
að stofnun sameiginlegs lífeyrissjóðs fyrir alla iðnaðar-
menn kom fyrst fram á 24. Iðnþingi íslendinga, sem
haldið var á Sauðárkróki í júnímánuði 1962. Það var
Þórir Jónsson, bifvélavirkjameistari, sem reifaði þar mál-
ið, og lagði hann til, að stofnaður yrði sameiginlegur líf-
eyrissjóður fyrir þau félög innan Landssambands iðnað-
armanna, sem ekki höfðu þá þegar myndað eigin lífeyris-
sjóð. Þá höfðu aðeins tvær stéttir iðnaðarmanna stofnað
eigin lífeyrissjóð þ. e. trésmiðir og prentarar.
Tillaga Þóris Jónssonar hlaut góðar undirtektir á Iðn-
þinginu, og var samþykkt einróma að kjósa fimm menn
í nefnd til þess að undirbúa málið frekar og vinna að
stofnun lífeyrissjóðsins. í nefnd þessa voru kosnir þeir
Þórir Jónsson, Gunnar Björnsson, bifreiðasmiður, Reykja-
vík, Ingólfur Finnbogason, húsasmíðameistari, Reykja-
vík, Eyþór Þórðarson, vélstjóri, Ytri-Njarðvík og Þorgeir
Jósefsson, vélvirkjameistari, Akranesi. Varamaður í
nefndinni var Hafsteinn Guðmundsson, prentsmiðjustjóri,
og sat hann flesta fundi hennar. Þórir Jónsson var for-
maður nefndarinnar.
Nefndin hélt marga fundi veturinn 1962—63, og
kynnti sér ýtarlega þá kosti, sem fyrir hendi voru um
skipulag sjóðsins. Með nefndinni starfaði Bragi Hannes-
son, framkvæmdastjóri Landssambands iðnaðarmanna, en
ennfremur fékk nefndin sér til ráðuneytis Guðjón Hansen,
tryggingafræðing, sem hafði mikla reynslu á þessu
sviði og hafði unnið að stofnun margra lífeyrissjóða.
Nefndin var sammála um að stofna bæri áhættusjóð,
sem tryggði einstökum sjóðfélögum og eftirlifandi mök-
um og börnum þeirra vissan lágmarkslífeyri eftir nánari
reglum, en bætur vegna einstakra sjóðfélaga skyldu ekki
takmarkaðar við þau iðgjöld, sem greidd hefðu verið til
sjóðsins þeirra v.egna, eins og á við þegar um séreigna-
sjóði er að ræða. Þá voru og ákvæði í reglugerð sjóðsins,
Almennur
lífeyrissjóður
iðnaðarmanna
10 ára
sem kváðu svo á að kjósa skyldi fjóra menn í stjórn sjóðs-
ins á Iðnþingi, þar af tvo meistara, en þeir skyldu síðan
koma sér saman um oddamann.
Nefndin lauk störfum í marz-mánuði 1963, og voru
drög þau að reglugerð, sem hún hafði samið, send öllum
félögum innan Landssambandsins til kynningar um vorið.
Málið var síðan lagt fyrir 25. Iðnþing íslendinga, sem
haldið var í Reykjavík í október 1963 til endanlegrar af-
greiðslu og var reglugerð lífeyrissjóðsins samþykkt þar
óbreytt og kosin fyrsta stjórn lífeyrissjóðsins, en hana
skipuðu þeir Þórir Jónsson og Þorgeir Jósefsson af hálfu
iðnmeistara og þeir Óskar Hallgrímsson, rafvirki og Sig-
urgestur Guðjónsson af hálfu iðnsveina. Stjórnin kaus
Guðjón Hansen sem oddamann þegar á fyrsta fundi sín-
um.
Stjórn sjóðsins ákvað þegar í stað að stefna að því, að
sjóðurinn gæti hafði starfsemi sína 1. janúar 1964, og var
rædd og voru menn sammála um að framkvæmdir sam-
kvæmt tilboðunum væri spor í rétta átt. F.í.i. hefur síðan
unnið að framgangi mála í samráði og samstarfi við Iðn-
þróunarsjóð, sem mun styrkja framkvæmdir í málmiðnaði
á sama hátt og gert er í fata- og húsgagnaiðnaði.
Fyrirtækin, sem tóku þátt í fyrsta áfanga aðgerða, voru:
Blikksmiðjurnar:
Blikk og stál hf., Reykjavík,
Glófaxi hf., Reykjavík,
Vogur hf., Kópavogi.
Iðnfyrirtækin:
J. B. Pétursson, Reykjavík,
Sandblástur og málmhúðun, Akureyri,
Stálumbúðir hf., Reykjavík,
Vírnet hf., Borgarnesi.
Vélsmiðjurnar:
Héðinn hf., Reykjavík og Garðahreppi,
Klettur hf., Hafnarfirði,
Sigurður Sveinbjörnsson, Garðahreppi.
Mikill áhugi ríkir hjá forstöðumönnum þessara fyrir-
tækja fyrir þeim verkefnum, sem framundan eru, og allir
gera þeir sér grein fyrir þeim vandamálum, sem við blasa
á næstu árum,þegar verndartollar falla niður af innflutt-
um iðnaðarvörum og samkeppnin harðnar á innlendum
markaði, samtímis því að flest íslenzk fyrirtæki standa í
dag frammi fyrir þeim breytingum, sem fylgja þróun úr
handiðn í verksmiðjuiðnað.
36
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA