Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1973, Blaðsíða 44

stéttarinnar á Norðurlöndum, bárust fagrir blómakransar
frá ölium landssamböndum málarameistara á Norður-
löndum við útför hans.
Af öllum þeim störfum, sem Jökull hefur unnið í þágu
málaraiðnaðarins, mun þó eitt gnæfa hæst og geyma
nafn hans í sögu félagsins um alla tíð, en það er þegar
hann ræðst í að gefa út á eigin kostnað tímaritið „Málar-
ann", sem út kom í desember 1951. Málarameistarafélag-
ið gerðist fljótlega eigandi þess og fól honum ritstjórn
og ábyrgð þess, og gegndi hann því starfi alla tíð síðan.
Með útgáfu „Málarans" hr.'nd'r Jökull af stað einum
merkasta þætti í menningarmálum stéttarinnar. I þau
rúm tuttugu ár, sem blaðið hefur komið út, hefur Jökull
að mestu skrifað blaðið og sáð um allan frágang þess.
Jökull ritaði í blaðið fjölda eftirtektarverðra greina og
setti fram margar athyglisverðar hugmyndir um málefni
stéttarinnar. Allt var gert í sama tilgangi, málarastéttinni
til heilla og framgangs. Þó mun sá þáttur Jökuls vera
einn merkastur, hve honum hefur tekizt að forða ýmsum
fróðleik frá glötun um fyrri tíma menn í málaraiðn og
öðrum merkum málefnum íslenzkrar málarastéttar.
Við sem bezt þekktum, vissum að „Málarinn" var eitt
hans mesta hugðarefni, allt frá því fyrsta til hins síðasta.
Eitt það síðasta er hann spurði mig var hvernig gengi með
prentun og útkomu „Málarans".
Að sjálfsögðu átti hann önnur áhugamál utan félags-
málanna. Hann var skáld gott, orti mikið, mest í léttum
kviðlingum, þó tók hann alvörumálin oft föstum tökum,
því hann var einnig mikill alvörumaður og var djúpt hugsi
á tilveru og tilgang hennar. Hann gaf út ljóðabókina
„Sprek" 1961, sem að mínu áliti lýsir höfundi hvað bezt,
skoðunum hans og lífsviðhorfi.
Þá ritaði hann margar greinar, sem birtust í ýmsum
biöðum hér og einnig í blöð málarameistara á Norður-
löndum. í mörg ár sá hann um vísnaþátt í Tímariti Iðn-
aðarmanna. Hann var formaður ritnefndar Kirkjublaðs
Árbæjarsóknar og nýlega birtist þar skemmtileg grein
eftir hann. Þá flutti hann nokkur erindi í útvarp. Allt
þetta gerði hann af sinni alkunnu vandvirkni og snilld.
Fyrir rúmum fimm árum var Jökull ein af aðal hvata-
mönnum þess, að stofnað var félag eiginkvenna málara-
meistara og er mér í minni ræða sú, er hann flutti á
stofnfundinum. Oll þau djúphugsuðu sannleikskorn og
hvatningarorð, sem þar féllu um hið mikilvæga starf
konunnar við hlið mannsins í lífi og starfi.
Jökull hætti störfum sem málarameistari 1962 og réð-
ist þá sem starfsmaður Iðnaðarbanka íslands og starfaði
þar í nokkur ár, en réðist síðan til Loftleiða og var í þjón-
ustu þess, þar til hann veiktist fyrir tæpum þrem árum.
Jökull var fágaður í framkomu, traustur vinur, hlýr í
viðmóti ekki hvað sízt við börn og aldraða. Vinsæll og
vinamargur, léttur í lund og hrókur alls fagnaðar, hvort
heldur var í fámennum vinahópi eða í fjölmennu félags-
hófi. Hann hafði frábæra frásagnargáfu, sem ætíð vakti
eftirtekt, hvort sem um var að ræða gaman eða alvörumál.
Jökull kvæntist Svövu Ólafsdóttur 6/6 1931 og voru
þau því búin að vera í hamingjusömu hjónabandi í rúm
40 ár. Þau eignuðust þrjá syni, sem allir eru hinir mestu
mannkostamenn. Þeir eru Ingólfur málarameistari, Garð-
ar bankagjaldkeri í Alþýðubankanum og Stefán háskóla-
nemi.
Heimsóknir til Jökuls og Svövu voru okkur hjónunum
einar beztu stundir og var í bókstaflegri merkingu unaðs-
legt að vera í návist þeirra. Hús þeirra að Fagrabæ 11
ber vitni um dugnað, atorku og fagurt skyn og smekkvísi
í öllu er lýtur að heimilinu — sannkallaður Fagribær.
Af margra ára vináttu við Jökul og Svövu tel ég Svövu
eina rnestu mannkostakonu, er ég hefi haft kynni af, og
kom það ekki hvað sízt í ljós hve óþrjótandi hún var að
létta eiginmanni sínum lífið í þungbærum veikindum
hans.
Við hjónin sendurn Svövu og öllum ættingjum öðrum
innilegar samúðarkveðjur við fráfall Jökuls og þökkum
ógleymanleg kynni og allar þær góðu stundir er við áttum
með einum af okkar bezta vini.
Blessuð sé minningin um góðan dreng og vin.
44
Scemundur Sigurðsson
TÍM.ARIT IÐNAÐARMANNA