Vikan - 09.06.1960, Blaðsíða 2

LISTAHÁTÍÐ
ÞJÓÐLEIKHÍSSINS
Þegar þetta blað kemur fyrir sjónir lesenda,
mun listahátíð Þjóðleikhússins hafa staðið yfir í
fimm daga. Þá hefur óperan Selda brúðurin eftir
Smetana væntanlega verið sýnd fimm sinnum und-
ir stjórn Dr. V. Smetácek. Þetta er gestaleikur
frá Prag-óperunni og hún er talin með beztu
óperum á meginlandinu.
Á föstudaginn hefjast sýningar á Rigólettó,
hinni vinsælu óperu eftir snillinginn Verdi. Þjóð-
leikhúsið hefur vandað mjög til þeirrar sýningar
með þvi að fá hinn frábæra söngvara Nikolai
Gedda. Hann er sem stendur einn eftirsóttasti
tenórsöngvari í heiminum. Hann hefur bjarta
tindrandi rödd, sem hann beitir af mikilli kunn-
áttu. Gedda er óvenju glæsilegur á sviði, mikill
persónuleiki og fágaður i framkomu. Auk þess
er hann snjall málamaður og getur sungið og
talað á sex tungumálum.
Gedda er fæddur og uppalinn í Stokkhólmi, íað-
irinn var Rússi, einn úr hinum fræga Donkósakka-
kór en móðirin sænsk aðalskona og ber hann
ættarnafn hennar.
Gedda söng íyrst í Stokkhólmsóperunni 1952,
aðalhlutverkið í óperunni „Postiljonen fra
Longjumezu“. Annað eins lof og hann fékk eftir
það hefur tæpast nokkur maður fengið fyrr né
síðar á Stokkhólmsóperunni. Síðan fór hann til
ítalíu og söng sem gestur á Scalaóperunni í
Milanó og var þar tekið með kostum og kynjum.
Þegar hann svo söng í fyrsta sinn i Stóru óper-
unni í París 1953 ætlaði fagnaðarlátunum aldrei
að linna og jafnvel forseti Frakklands, sem var
viðstaddur sýninguna fór ásamt nokkrum ráð-
herrum sinum upp í búningsherbergi söngvarans
að lokinni sýningu til þess að þakka honum fyrir
sönginn og óska honum til hamingju. Við Stóru
óperuna var svo Gedda fastráðinn í 3 ár, þar til
hann fór til Metropolitan óperunnar í New York
Þar sem hann hefur verið fastráðinn siðan. En
auk þess hefur hann sungið sem gestur í ýmsum
þekktustu óperum heimsins og haldið hljómleika,
og nú er starfskrá hans fullskipuð fram til árs-
loka 1961.
Stina Britta Melander er íslenzkum leikhúss-
gestum svo kunn, að óþarft er að kynna hana
mikið. En síðan hún söng hér í „Kátu ekkjunni",
sem hún söng og lék með miklum glæsilbrag eins
og kunnugt er, hefur hún starfað í Þýzkalandi.
Fyrst söng hún Violettu í óperunni „La Traviate"
í óperunni í Wiesbaden og sögðu blöðin eftir
frumsýninguna, að aldrei hefði nokkurri söng-
konu verið fagnað eins og henni. Það var ósiitið
klapp í 20 mínútur. Siðan hefur Stina Britta verið
fastráðin við ríkisóperuna í Vestur-Berlín og
Framhald á bls. 3
Myndirnar.
Efst t. v.: Biðröð við aðgöngumiðasölu Þjóð-
leikhússins.
T. h.: Tékkneski hljómsveitarstjórinn Dr. V.
Smetácek.
Nikolai Gedda, óperusöngvari.
Guðmundur Jónsson, óperusöngvari.
Stina Britta Melander, óperusöngkona.
0 Litlu bilarnir hristast
sundur.
% Nógu gott fyrir lands-
byggðina.
% Veðrið í heila viku.
ÉG ER EKKI MEÐ ÁRÓÐUR . ..
Kæra Vika.
Vegna atvinnu minnar ferðast ég talsvert um
landið, einkum á sumrin, og þá oft og tíðum
um vegi, sem ekki geta talizt beinlínis neinar
kappakstursbrautir — enda ekki til þess ætl-
aðir. En þetta bréf skrifa ég vegna þess, að mér
ofbýður gersamlega hvernig sumt fólk ekur á
þessum vegum, og þá ekki síður hverju það
ekur. Þarna má sjá það geysast áfram í veik-
byggðum smábílum, sem alls ekki eru gerðir
fyrir akstur á slíkum vegum, og þaðan af síður
slikan akstur. Það er áreiðanlegt, að þeir bilar
verða ekki betri eftir ferðina. Flestar þessar
leiðir er hægt að komast með áætlunarbílum,
og þó að bíleigendur kunni að horfa í fargjaldið,
mættu þeir hafa hugfast, að það er líka dýrt
að liða sundur og stórskemma sinn eigin bíl.
Ég er ekki með neinn áróður fyrir áætlunar-
bílana, og vitanlega er miklu ófrjálsara að ferð-
ast með þeim fyrir fólk, sem er vant að aka
sinum eigin bil. Ég á sjálfur smábil en mér
kemur ekki til hugar að leggja hann í þessháttar
ferðalög, og mér finnst ég satt að segja vera
miklu frjálsari, þegar ég þarf ekki að hafa
neinar áhyggjur af lionum, þó að það sé vitan-
lega með mig eins og svo marga aðra, að bíllinn
er mér ómissandi innanbæjar og i nágrenni
við borgina.
Virðingarfyllst.
Jóhann.
Orð í tíma talað. Flestir smábílar eru gerðir
fyrir góða vegi, og því er það vitanlega fá-
sinna ein að ætlast til þess, að þeir dugi til
lengdar sem farartæki um „lítt færa urð, sem
lögðu manna hendur“, eins og segir í vís-
unni. Þeir eru góðir til þeirrar notkunar, sem
gerð þeirra og styrkleiki miðast við, og vit-
anlega tekur engu tali að aka þeim ekki að-
eins um lítt rudda vegi, heldur og að aka
þeim eins og um þrælsterka jeppa væri að
ræða. Það væri annars fróðlegt að vita
hvernig smábílar endast yfirleitt hér á landi,
samanborið við í öðrum löndum, en senni-
lega eru ekki til neinar skýrslur um það. Og
hvernig væri að einhver samtök — til dæmis
Neytendasamtökin beittu sér fyrir því að
smábílaeigendur lærðu rétta meðferð farar-
tækja sinna, og þá fyrst og fremst takmörkin
fyrir getu þeirra? Það gæti orðið bæði bíl-
eigendum og ríkinu mikill sparnaður.
„LEIKSÝNINGA-ÁHUGASVÆÐI,“.
Kæri póstur.
Nú eru leikflokkar á ferð viða um landiS.
Sumir þeirra hafa hið bezta skemmtiefni að
bjóða, aðrir misjafnara eins og gengur. En það
cr ekki það, sem mig langar til að ræða um,
lieldur hitt, að þessir flokkar þyrftu að skipu-
leggja ferðalög sín með tilliti hver til annars.
Það kostar fólkið i dreifbýlinu bæði tíma og
fyrirhöfn, að sækja skemmtanir þeirra, oft all-
■langar leiðir, svo að það leyfir sér ekki þann
munað á viku eða hálfs mánaðar fresti. Er ekki
til eitthvert Leikfélagabandalag, og getur það
ekki séð um þetta — skipt landinu niður í eins-
konar áhugasvæði þessara leikflokka? Og um
leið finnst mér, að það ætti að hafa eitthvert
eftirlit með efninu, sem þessir leikflokkar taka
til meðferðar, að það sé ekki fyrir neðan allar
hellur. Fólk 1 dreifbýlinu liefur líka sinn smekk,
þótt það sé ekki alið upp við hámenningu leik-
listarinnar í kringmn Iðnó og Þjóðleikhúsið,
og það er móðgun við það, að gabba það langar
leiðir til að horfa á einhver fíflalæti og hlusta
á vitleysu, sein enginn getur brosað að, hvað
þá hlegið.
Með beztu kveðjum.
Gísli í Gröf.