Vikan - 09.06.1960, Blaðsíða 12

f 30.000
feta hæö
með
Flugfélagi
Islands

a <•«1
. na-.ivu*.? <,
Um leið og Viscountinn hækkaði
flugið, hnitaði hann hringi yfir
Reykjavík og næsta nágrenni. Hér
sést vel yfir Hafnarfjörð. Eftir að
komið var í 30 þúsund feta hæð,
var skyggni ógreinilðgt sökum blá-
máða.
Jóhannes Snorrason er elztá flug-
stjári hjá Flugfélagi fslands. Hana
kvaðat ekki hafa flogið sv» kátt
áíur.
Það er ekki langt slðan kvikfjárrækt
var einráð atvinnugrein í sveitum
landsins. Á þessum síðustu og beztu
tímum hefur það breytzt eins og margt
annað, og það ætti að vera i samræmi
við þetta yndislega jafnvægi í byggð
landsins, sem stjórnmálamenn hafa
svo miklar mætur á.
Það er ótrúlegt, en satt, að þeir, sem
einvörðungu hafa garðyrkju að at-
vinnu, eru nýir af nálinni í íslenzkum
landbúnaði. Við erum komnir í heim-
sókn til eins af þeim landnemum austur
í Ilrunainannahreppi og Guðrún Magn-
hjón, Einil Gunnlaugsson frá Miðfelli
i Hrunamannahreppi og Guðrún Mag-
núsdóttir frá Hofsósi. Þau hafa fengið
landsskika með hitaréttindum að
Flúðum i Hrunamannahreppi og reist
þar glæsilegt garðyrkjunýbýli.
Þegar við komum þangað, var Emil
bóndi ekki heima. Hann var á skurð-
gröfu úti í mýri, — ekki vegna garð-
yrkjunnar og óbeinlinis þó. — Meðan
reksturinn er ungur og óharnaður,
verður að afla tekna með öðru móti. Og
þá er gott að komast á skurðgröfu. Við
liittum frú Guðrúnu úti i gróðurhúsi.
Hún var að tína tómata af plöntunum
og bar hverja fötuna af annarri inn
i pökkunarskúrinn. Hún kvaðst annast
gróðurhúsin, meðan bóndinn ynni að
skurðgreftinum. Iiún vildi samt endi-
lega, að við ræddum málin við hann,
og varð það til þess, að við lögðum
í langa göngu yfir foraðsblautar mýrar.
Það lagði ferska mólykt upp úr skurð-
inum, sem blandaðist smurolíustybbu
frá vélinni. Hún stóð á flekum. Annars
færi allt I kaf, sagði Emil. Hann lagði
þegar niður vinnu, og sólin glainpaði
á gluggana á nýja félagsheimilinu á
Flúðum, þegar við gengum heimleiðis.
Þarna á Flúðum hefur risið upp hverfi
Frú Guðrún las tómatana, sem
höfðu náð þroska og roðnað síðan
daginn áður. Gunnlaugur litli fylgist
með, þegar hækkar í fötunni.
Visoount-flugvélin frá Flugfélagi íslands
hóf sig léttilega til flugs í norðanstrekk-
ingi og stefndi inn yfir bæinn. Það var
ætlunin að fljúga í 30.000 fela hæð, og for-
ráðamenn Flugfélagsins voru svo hugul-
samir að bjóða blaðamönnum með í ferð-
ina. F'arþegavél hafði aldrei verið flogið
svo hátt yfir íslandi, sögðu þeir og gömlu
Skymaster-vélarnar væru þess ekki megn-
ugar að fljúga svo hátt.
Það var hnitað í hringi frá Reykjavík
og austur yfir Þingvelli og Hvalfjörð.
Skyggnið var ekki sem bezt, og þegar
komið var upp undir 30 þús. feta hæð,
sást ekkert fyrir blámóðu. Frostið þar
uppi var 50 stig. Viscount-flugvélarnar
eru með loftþrýstibúnaði, og veldur það
engum óþægindum að fljúga svo hátt. Það
er alkunna, að menn fá hellu fyrir eyru,
þegar flug er lækkað, og getur það valdið
talsverðum óþægindum og jalnvel haldizt
í nokkra daga. Fyrir sliku finnst alls ekki
í Viscount-vélinni. Rolls Royce-hreyflarn-
ir, sem knýja vélina, eru tæknilegt und-
ur, og sýndi flugstjórinn, Jóhannes
Snorrason, sannindaverki um það. Hann
stöðvaði allar skrúfurnar nema eina, og
það kom í Ijós, að vélin álti auðvelt með
að halda hæð, og var þó nálega hvert
sæti skipað í henni. Sagði Jóhannes, að
Viscountinn ætti auðvelt ineð að fljúga
á tveimur hreyflum alla leið frá Kaup-
mannahöfn, enda þótt fullfermd væri.
Flugvélin hafði nýlega verið innréttuð
hjá Bílasmiðjunni, og var það í fyrsta
sinn, sem slík innrétting var framkvæmd
á íslandi, og virtist hafa tekizt sómasam-
lega. Loftþrýstilninaður Viscount-vélar-
innar gerir það að verkum, að ekki þarf
súrefnisgrímur, þegar flogið er í þessa
bæð, og verður meira að segja ekki vart
við nokkur óþægindi af völdum hins
þunna lofts. ★
Viscountinn getur gengið á einum
hreyfli og haldið hæð. Jóhannes Snorra-
son sannaði þetta og stöðvaði þrjá hreyfl-
ana. Hér standa þeir hreyfingarlausir
öðrum megin, en í baksýn sér yfir Sel-
tjarnarnesið og Esjan í fjarska.