Vikan - 09.06.1960, Blaðsíða 23

rétta öndun og allt er við kemur því að mynda tón.
Og eftir hálfan mánuð var ég kominn á rétta leið
með blásturinn og gat farið að snúa mér að öðru.
Hinn kennarinn var aftur á móti jazzkennari. Hann
er þekktur saxófónleikari en ieikur einnig á pianó.
Fyrst lét hann mig spila eitthvað lag og impróvisera
það eftir eigin höfði og svo vann hann út frá því,
hvar honum fannst ég standa, er ég kom í skólann.
Hann skrifaði niður hin og þessi jazzlög með hljómum,
mörg sem ég hafði aldrei heyrt áður, og lét mig spila
— fyrst laglinuna og síðan impróvisera. Svo leið-
beindi hann mér og leiðrétti það sem miður fór og
benti mér á línur til að vinna út frá, þar sem honum
fannst helzt ábótavant.
— Hvað var skólatíminn langur dag hvern?
— Venjulega var ég í skólanum klukkan níu til
ellefu á morgnana við bóklegt nám — útsetningar, tón-
fræði, heyrnarþjálfun og ýmislegt annað en það, sem
viðkemur sjálfu hijóðfærinu. Eftir hádegi var ég svo
i tvo til fimm tima við æfingar með litlum og stórum
hijómsveitum og i einkatímum.
— Lékstu jöfnum höndum á alto- og tenór-saxófón?
— Nei, eingöngu á alto. í umsókninni talaði ég
aðeins um alto og sama er að segja um segulbands-
spóluna. Enda er talið betra að læra fyrst á alto og
skipta svo yfir — frekar en það gagnstæða.
— Var ekki erfitt fyrir þig að kljúfa það fjárhags-
lega að komast þetta?
— Jú, þetta var heiimikill „sláttur“. En það er ekki
útilokað að ég geti unnið mér inn einhverja aura með
hljóðfæraleik þarna vestra, svona þegar ég fer að
þekkja betur til.
— Leyfir skólinn slikt?
— Já, það er allt í lagi skólans vegna. Það eru
margir nemendur þarna sem eru starfandi hljóð-
færaleikarar utan skólatimans, en sem útlendingur
má ég strangt tekið ekki vinna. Hins vegar eru nú
einhverjar undanþágur veittar fyrir erlenda náms-
menn, til að létta þeim svolítið námskostnaðinn.
— Er heimavist þarna í skólanum?
— Nei, en margir nemendanna búa á pensionati,
sem er i sambandi við skólann, og þar hélt ég til.
Kostaði það mig um 100 dollara á mánuði — fyrir
herbergi, morgunmat og kvöldmat.
— Þú hefur ekki haft mikið fé aflögu til að
skemmta þér fyrir?
— Nei, afskaplega lítið. Það er náttúrlega svo með
alla námsmenn — þeir geta nú ekki yfirleitt veitt
sér margt, meðan þeir eru að læra. Ef ég fengi vinnu
við hljóðfæraleik, þó ekki væri nema eitt kvöld i
viku, þá myndi það lijálpa mjög mikið.
Andrés lék í áhugamanna-jazzhljómsveit, sem nefnd
var „Jazz 58“, og Kristján Kristjánsson stóð fyrir á
sínum tíma.
Andrés var valinn úr
hópi mörg hundruð
umsækjenda um styrk,
sem hið heimsþekkta
músíkblað „Down
Beat“ veitir árlega
til dvalar á
jazz-skóla í Boston
— Er slík vinna sæmilega borguð
þarna?
— Lágmarkstaxtinn er 15 dollar-
ar fyrir ca. fjögra tíma vinnu, en
svo er auðvitað fjöldi manns, sem
liafa mikið ineiri laun, t. d. flestir
þeir, sem vinna við plötuupptökur
og slikt — þeir hafa allt að 500 doll-
urum í vikulaun.
— Fórstu ekki eitthvað út fyrir
Bostou?
— Ég skrapp nokkrum sinnum til
New York og heimsótti kunningja
minn, sem dvelur þar, Ólaf Stephen-
sen. Og þegar ég kom vestur var
ég viku í New York, áður en ég fór
á skólann, og tvo daga núna þegar
ég kom heim.
— Verður þú lieima i allt sumar?
— Já, en fer aftur í september.
— Og á ekki að reyna að nota
tímann til að þéna peninga?
— Jú, það á að reyna það.
— Og jiá við hljóðfæraleik?
— Já, fyrst og fremst — kannski
reyni ég að kenna eitthvað svolitið
— einhverjum byrjendum. En það
virðist vera mikill samdráttur í
skemmtanalifinu liérna núna, sem
ekki er óeðlilegt þegar allt er orðið
svona dýrt. Og það er nú frekar
verið að ræða um að fækka i hljóm-
sveitunum hérna, heldur en að
bæta manni við.
Kenni byrjendum
saxófónleik
Andrés Ingólfsson
Sími 32268
Litli bróð r er fyrir.
Framh. af bls. 16.
dæmis að klæða sig. Það liggur ekki hljótt á
morgnana, ef það vaknar á undan mömmu, held-
ur tekur að hrína eins og litla barnið.
Móðirin fyllist örvæntingu. Hvað í ósköpunum
er að barninu, sem einu- sinni'var svo hlýðið og
indælt? Eftir nokkrar vikur er það orðið allt
annað barn. Hún skilur ekki, að stóra barnið
gerir þetta með vilja! Og nú tekur hún að skamma
stóra barnið, ... og árangurinn er sá, að því finnst
það enn vanræktara og meira út undan. Móðir-
in sýnir nú einungis litla barninu ást sína og um-
hyggju . . . heldur stóra barnið.
Ef móðirin er ekki vöruð við þessari hættu,
getur þetta skert alvarlega þroska barnsins. Geð-
ferði barnsins getur einnig breytzt til muna, og
sólskinsbarnið, sem eitt sinn var, getur breytzt
í taugaveiklað og önuglynt vandræðabarn. Ef
barninu er hegnt fyrir ósiði sína, heldur það þeim
til streitu, einungis vegna þrjózku. Sum börn,
sem löngu eru farin að ganga i skóla, halda ekki
þvagi á næturnar vegna sálrænna truflana.
En hvernig á mamma að fara að? Svarið er
svo sem nógu einfalt, en það getur verið nokkrum
erfiðleikum bundið að haga sér samkvæmt því. —
Hún verður að sinna stóra barninu enn meir og
sýna því, að henni þykir eins vænt um það og
litla barnið. Hún verður að reyna að sinna báðum
jafnmikið, ... a. m. k. þar til stóra barninu er
orðið ljóst, að henni þykir jafnvænt um bæði. Og
hún verður að minnast þess, að ást hennar er
auður barnsins og umhyggja hennar er til þess,
að barninu finnst lífið þess virði að lifa því!
sem eru 2 metrar í þvermál en 6,5 metrar í
ummál, hið eftirsóknarverðasta leikfang og
skemmtitæki fyrir unga sem gamla.
Kr. 65.00.
Mjög auðvelt er að blása belgina upp með
því að tengja þá við blástursop á ryksugu eða
við útblástursrör bíla.
Klippið út og sendið strax
HÁS
Pósthólf 57,
Reykjavík.
Vinsamlega sendið mér ........ stk. í póst-
kröfu hið fyrsta.
Nafn: ......................................
Heimili: ...................................
Birgðir mjög takmarkaðar.
FTBELGIR
VIKAN
23