Vikan - 09.06.1960, Blaðsíða 18

Þau eru oð
læra oð spila
Hún heitir Diljá Gústavsdóttir
og er að læra að spila á fiðlu I
Tónlistarskólanum. Héma er hún
í tíma hjá Ingvari Jónassyni, en
þau hittum við um daginn, er við
gengum við í Þrúðvangi, en bar
er Tónlistarskólinn í Reykjavík til
húsa.
— Hvað ertu gömul, Diljá?
— Ég er þrettán ára.
— Hefurðu verið lengi við nám
hérna í skólanum?
— Þetta er þriðji veturinn minn.
— Varstu búin að læra eitthvað
áður?
— Jú, ég lærði hjá Ruth Her-
manns í tvö eða þrjú ár.
— Og hefurðu eingöngu haldið
þér við fiðluna?
— Já.
— Þykir þér gaman að spila?
— Já, voðagaman.
Við drepum á dyr á næstu
kennslustofu og hittum þar tvær
telpur, sem sitja við píanö og spila
fjórhent.
— Komið þið sælar, — hvað
heitið þið?
— Eflísabet og Guðríður.
— Hvað eruð þið gamlar?
— Tiu og ellefu ára.
— Og eruð þið að læra á píanó?
— Já, að minnsta kosti að reyna.
— Eruð þið systur?
— Já.
— Þurfið þið ekki að æfa ykk-
ur mikið heima?
— Jú, við æfum svona einn og
hálfan til tvo tíma á dag.
Næst gefum við okkur á tal við
ungan pilt, er kveðst heita Pétur
Pétursson og vera við nám í
pianóleik.
— Hvað ertu gamall, Pétur?
— ílg er tólf ára.
— Og búinn að vera lengl hérna
i skólanum?
— Þetta er fimmti veturinn.
— Og ert þá orðinn anzi fær?
— Ja, — ég veit það nú ekki.
— Hefurðu átt við eitthvert
annað hljóðfæri?
— Jú, ég hef verið að læra á
trompet hjá Birni Guðjónssyni.
— Og ætlarðu að stunda trom-
petnám jafnhliða píanónáminu?
— Já, ég ætla að reyna það.
— Heldurðu, að það verði nú
ekki nokkuð erfitt?
— Nei, nei.
— Hver kennir þér á pianó
hérna?
— Hann heitir Guðmundur
Jónsson.
Og svo hittum við einn píanó-
nemandann enn þá, telpu, sem
segist heita Elín og vera tólf ára.
— Hvað varstu gömul, þegar þú
byrjaðir að læra á píanó?
— Ég var niu ára.
— Hérna í skólanum?
— Nei, hjá Róbert Abraham.
— Hvað hefurðu verið lengi
hérna?
— Þetta er fyrsti veturinn
minn.
— Hvað heitir kennarinn þinn?
— Hólmfríður.
— Er hún mjög ströng við þig?
- Nei. ★
Rúsínur hafa
góð áhrif - -
Við komum um dag-
inn í verzlunina Þing-
holt og tókum af-
greiðslustúlkuna tali.
— Finnst þér gaman
að vinna hérna?
— Já, já.
— Hvert ætlarðu —
í sumarleyfinu?
— Ég ætla ekkert i
sumarfri — og þó, það
getur vel verið, að ég
fari svona með haust-
inu.
— Hvert ætlarðu þá,
kannski eitthvað til Suð-
urlanda?
— Nei, kannski upp
á afrétt.
— Ætlarðu að leggj-
ast út?
— Getur verið.
— Jæja, ferðu mikið
út að skemmta þér?
— Nei, ég er alveg
hætt þvi.
— Sæll, Gestur. Á hvaöa leiö ert þúf
— fig er aö fara í vinnuna.
— Og er hún einhvers staöar hérna á Laufás-
veginum ?
— Já, þaö er hérna.
— Hvaöa fyrirtœki er þetta?
— Fræöslumyndasafniö — eöa öllu heldur
kennslukvikmyndasafn ríkisins.
— Og um hvaöa efni fjalla þessar myndir?
— Allt milli himins og jaröar, mest þó um
landafræöi.
— fir þetta mikiö notaö viö kennslu i skólum *'
— Já, talsvert, en þó ekki eins mikiö og ætti
aö vera. Þaö er ótrúlegt, hve betri árangri má ná
meö því aö nota lifandi myndir viö kennslu jafn-i
hliöa bókunum. Annars er þetta svo yfirgripsmik '
iö og merkilegt mál, aö því veröa engin skil gerö
í stuttu samtali.
—■ Viö heimsœkjum þig þá seinna hircgaö ogi
tölum betur viö þig.
■— Já, geriö þiö þaö. ★
Jóna
— Ertu komin í stúku?
— Komin, ég er búin að vera í henni lengi.
— Hvaða stúka er það?
— Vorboðinn.
— Hvað ertu nú annars að gera?
— Ég er að taka til pöntun.
— Er það gaman?
— Nei, hundleiðinlegt, — tuttugu kíló kartöflur og annað eftir því.
— Er meira gaman að vigta sveskjur?
— Já, en sérstaklega rúslnur, — þær hafa svo góð áhrif á fólk.
-— Hvaða áhrif hafa rúsínur og sveskjur á þig?
— Rúsínurnar hafa mjög góð áhrif. Maður verður svo miklu fjör-
ugri, og þær hafa jafnvel áhrif á þingdarlögmálið. Sveskjurnar draga
mann aftur á móti niður, ég kemst alltaf i vont skap, þegar ég vigta
upp sveskjur. Jæja, ég má ekki vera að því að tala meira við ykkur,
það er svo mikið að gera ... ★
Böðvar Tómasson, kaupmaður á Stokkseyri, er maður hugkvæmur
og fljótur að átta sig. Hann lagði eitt sinn leið sína til Reykjavíkur
og hafði meðferðis nokkra poka af kartöflum. Þurfti hann að koma
þeim upp stiga á geymsluloft, og þar sem kaupmaðurinn kærði sig ekki
um að leggja það erfiði á sjálfan sig, fór hann á Verkamannaskýlið
og náði I „handtaksmann". Þeir fást þar með þeim kjörum, að borga
verður hálfs dags kaup, enda þótt verkið taki aðeins nokkrar mínútur.
Nú þreif handtaksmaðurinn kartöflusekkina og var fljótur að koma
þeim upp á loftið. Kom hann að því búnu til Böðvars og krafði hann
um tímakaup allt til kvölds, og var þó dagur miður. Böðvari þóttu
þetta harðir kostir, en áttaði sig í hvelli og sagði: „Fyrst ég á að borga
þér kaup til kvölds, þá á ég heimtingu á því. að þú vinnir fyrir mig
til kvölds. Þá tekur þú pokana og berð þá niður og síðan upp og niður,
þar til degi lýkur.“
Handtaksmaðurinn gat ekki borið á móti því, að Böðvar hefði rétt
fyrir sér, og byrjaði að bera pokana upp og niður. Honum leiddist þó
fljótlega verkið og kom aftur að máli við kaupmanninn. Kvaðst hann
vilja gefa eftir af kaupinu gegn því, að hann fengi að losna. Varð það
úr, að þeir sömdu, og var handtaksmaðurinn feginn að sleppa. ★