Vikan - 19.10.1961, Blaðsíða 37

Ávaxtapressa.
Grænmetis-skeri
3 hnífum.
með Ávaxta-þeytari.
Hakkavél.
Rjóma-ís-þeytari.

Starmix er ný tegund, og ein fullkomnasta hrærivélin sem er á
markaðnum. — STARMIX er Vestur-Þýzk framleiðsla og mest
selda hrærivél Vestur-Þýzkalands.
SÖLUUMBOÐ ÚTI Á LANDI:
Ólafsvík: Kaupfélagið Dagsbrún.
Hellissandi: Kaupfélag Hellissands.
Súgandafirði: Kaupfél. Suðureyrar.
Hólmavík: Kaupfél. Steingrímsfj.
Akureyri: Verzl. Tómasar Jónss.
Eskifirði: Kaupfélagið Björk.
Fáskrúðsfirði: Kaupfél. Fáskrúðsfj.
AÐALUMBOÐ I REYKJAVIK:
Valafell
Garðarstræti 2.
Sími 16976.
við skýlin. Þar hitti ég Cozenku, er
stóð álút yfir hreyfingarlausum
líkama Benders. Vasaljós, er lá á
jörðinni, lýsti upp blæðandi sár á
hrjósti hans.
Það þurfti engan lækni tii að sjá
:að Bender var látinn.
Cozenka hætti að veina. Andlits-
drættir hennar voru stirðnr.ð'r,
augnaráð'.Ö starandi og hún skalf ssm
reyr i vindi.
— Ég drap hann. Ég drap mann-
inn sem ég elskaði. Guð fyrirgefi
mér!
— Hvernig bar það til? spurði ég
og féll á kné við hlið hans.
Hún starði á mig og svipur hennar
lýsti hryllingi. — Við gengum sína
leiðina hvort. Ég notaði ek!:i vasa-
Ijósið — ég var að horfa eftir glóandi
augunum í Ára. Af einhverjum á-
starðun hiýtur hann að hafa gengið
fram fvrir mig E’n Ári var hérna —
það get ég svarið. Ég sá grænu aug-
un hans. Hann stökk um leið og ég
skaut. En það var . . .
Fótatak sem nálgaðist stöðvaði
orðaflaum hennar, og Wýndham kom
í ljós. — Hvað hefur komið fyrir?
spurði hann og gerði sér öll atriði
Ijós með einu einasta augnatilliti. Þar
var ekkert ofboð að sjá og þaðan af
síður taugaáfall, heldur hinn full-
komna hvíta veiðimann.
— Cozenka skaut Ken. Hún villtist
á honun og Ára. Hélt að hann væri
græneygður.
Ef til vill tók Wyndham eftir kald-
hæðninni í rödd minni, en hann lét
þá ekki á því bera — Pardusinn er
hér ekki núna, sagði hann og brá upp
vasaljósinu. Farðu til skýlanna. Náðu
í ábreiðu til að hylja líkið og ein-
hvern, sem getur gætt þess. Fylgdu
síðan Cozenku heim. Ég verð að
halda áfram unz ég hef fundið
andskotans köttinn.
— Það ætti ekki að vera mjög erf-
itt, fnæsti ég. Bara að setjast við op-
inn . . . En hann var þegar horfinn
og ég hóf að framkvæma skipanir
þær, er ég hafði fengið.
Um leið og við Cozenka komum inn
í garðinn, heyrðum við hvelilnn í
byssu Wyndhams, og skömmu seinna
kom hann til okkar inn í vinnustof-
una.
Hann fékk sér vænan teyg af
konjaki og sagði siðan: — Ég fann
hann í kjarrinu skammt héðan og
kom á hann góðu skoti. Hann er
dauður
Cozenka hafði náð sér iítið eitt,
eða eins og búast mátti v'ð eft.ir það.
sem hún hafði orðið að þola. Ég dáð-
ist í fyllsta mæli að leikarahæfileikum
hennar þegar hún sagði: — Ljúfling-
urinn minn er dáinn. Elsku, elsku
Ijúflingurinn minn.
— Áttu við manninn þinn eða kött-
inn? spurði ég. Þau litu bæði hvasst
á mig. Ég fór skyndilega að ihuga
mína eigin möguleika til lengra lífs
og hallaðist helzt að því, að heppi-
legast væri að kingja öllum stóryrð-
um að sinni.
En reiðin mátti sin betur. — Ég
hefði átt að taka meira tillit til Þess,
sem Ken sagði þegar við riðum út
saman.
— Hvað sagði Ijúflingurinn minn?
spurði Cozenka.
—■ Ljúflingurinn þinn sagði að þið
hefðuð í hyggju að myrða hann. Ég
býst við að hann hafi óbeinlínis verið
að biðja mig um hjálp, enda þótt ég
væri of mikill nautshaus til að skilja
það. Og eftir á að hyggja, ég kæri
mig ekki um að sýnast smásmugu-
legur, en ættum við ekki að gera
lögreglunni viðvart?
— Það er þegar gert, sagði Wynd-
ham. Ég hringdi til sérlffans í
Kenton — það er hálftima ferð það-
an hingað.
— Þú varst að tala um Ken, sagðl
Cozenka. Eb þú lýgur auðvitað.
Hverskonar heimska er þetta, sem
— Það hélt ég lika fyrst i stað.
Ég áleit að hann væri eitthvað litils-
háttar úr greinum genginn. En hann
vissi áreiðanlega meira en ég leyfði
honum að segja mér.
— Marty, vinurinn minn, þú hlýtur
að vera genginn af vitinu. I guð-
ana bænum, hvað ertu að tala um?
Þetta er hreint brjálæði!
— Þetta þýðir ekkert. Kænlega
morðáætlunin ykkar er öll runnin
út i sandinn. Pardusinn, sem Wynd-
ham var svo ákafur í að skjóta, heim-
sótti mig hingað, — rétt áður en þú
skauzt Ken Bender með köldu blóði.
Hann var einmana og leitaði einhvers
að leika sér við. Hann var taminn
eins og kettlingur.
— Hvílík vitleysa! Hafi Ári verið
hér, ættir þú að þakka Guði fyrir
að vera enn á lífi!
— Ef til vill. En hættan stafaði
ekki frá kettinum. Úti í skýlinu
sakaði Wyndham hann um að vera
viðsjárverðan, en launráðin komu frá
allt öðrum aðilum.
— Hvað átt þú við, Marty? spurði
Cozenka og iék sakleysingjann, sem
hafður er fyrir rangri sök. Hvers-
vegna hefði ég átt að gera þetta?
Hversvegna hefði ég átt að drepa
manninn, sem veitti mér allt?
— Þarna komstu með það. Hann
gaf þér allt. En ást hans og peningar
gátu ekki breytt þeirri staðreynd,
að þér dauðleiddist hann. Hann var
ríkur eins og Krösus. Þessvegna varst
þú reiðubúin að veita viðtöku öllu,
sem hann gat látið þér í té, nema
því, er hann helzt vildi gefa þér. Hon-
um sjálfum. Frh. á næstu síðu.
P h< liílbrejtt tshi Wm STARMIX
athugið sérstaklega
rjómaísþeytarann
viican 37